Ποιος άραγε θα περίμενε ότι τον Νοέμβριο του 2010 όταν η ΑΕΛ πατούσε για πρώτη φορά το πόδι της στο χορτάρι του νεόδμητου τότε AEL FC ARENA, ό,τι θα αποτελούσε το μεγάλο αυτό όραμα την αφορμή για μία πολυετή διένεξη της ιδιοκτήτριας του γηπέδου με τους κατά καιρούς ιδιοκτήτες της ΠΑΕ ΑΕΛ;
Σαφέστατα κανένας… Η «δίψα» για ένα σύγχρονο γήπεδο ήταν τεράστια, οι υπογραφές έμπαιναν κατά χιλιάδες, οι διαμαρτυρίες στον τότε πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή και τον Λαρισαίο Υπουργό Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων Γιώργο Σουφλιά μεγάλες και αποτελούσαν κεντρικό θέμα στην ειδησεογραφία της εποχής και όταν το «όνειρο έγινε πραγματικότητα» με το «Welcome Home» όλοι έβλεπαν μία νέα προοπτική να γεννιέται…
Όμως η ιστορία επεφύλασσε εκπλήξεις. Ο υποβιβασμός της ΠΑΕ ΑΕΛ, η χρεωκοπία της το καλοκαίρι του 2013 έφεραν «αράχνες» στο γήπεδο και η επιστροφή της στις επαγγελματικές κατηγορίες, διενέξεις με τους κατά καιρούς ιδιοκτήτες της «βυσσινί» ΠΑΕ.
Ο Βαγγέλης Πλεξίδας έλεγε δεν «βγαίνω» γιατί είναι υψηλό το τίμημα, ο αείμνηστος Αλέξης Κούγιας αν και αρχικά είχε δηλώσει ότι δεν μπορεί η ΑΕΛ να παίζει κάπου αλλού εκτός του Arena στη συνέχεια ξεκίνησε έναν… ιδιαίτερο «πόλεμο ανακοινώσεων» με τον Κώστα Πηλαδάκη για το τίμημα της κάθε περιόδου.
Και έτσι, το δεδομένο του 2010 έγινε ζητούμενο… Ανήκει το γήπεδο στην ΑΕΛ; Όχι, βέβαια, ανήκει στον ιδιοκτήτη της «Γήπεδο Λάρισας ΑΕ» που το νοικιάζει με όσα ο ίδιος θεωρεί ότι τον καλύπτουν. Μπορεί η ΑΕΛ να αγωνιστεί στο στάδιο Αλκαζάρ; Σαφέστατα και όχι, μην ξεχνάμε την προ ετών απόφαση για την στατική επάρκεια του θρυλικού σταδίου.
Και τι γίνεται από τούδε και στο εξής; Πόσο μάλλον από τη στιγμή που ο ιδιοκτήτης του γηπέδου δεν μετέχει στην ΠΑΕ ΑΕΛ; Ότι συμβαίνει τις τελευταίες ημέρες.
Ανακοινώσεις από τη μία, απαντήσεις από την άλλη και η διαιώνιση ενός προβλήματος που έχει αρχίσει όχι να κουράζει, ούτε και να προβληματίζει, αλλά να απογοητεύει. Να απογοητεύει όλους εκείνους που προσπάθησαν να βοηθήσουν για να «τρέξουν» τα γραφειοκρατικά θέματα, όλους εκείνους που πίστεψαν στο «Welcome Home».
Και κυρίως να μην υπάρχουν οι σαφέστατες απαντήσεις για να κατανοήσει ο φίλαθλος κόσμος, όχι τον υπαίτιο της κατάστασης που βιώνουμε, αλλά τη λύση και να βοηθήσει προς την έλευσή της.
Ένα σχέδιο της δημοτικής αρχής Καλογιάννη, αν και πέρασε από το Δημοτικό Συμβούλιο έμεινε στα συρτάρια, μη κατορθώνοντας ακόμη να μάθουμε αν μπορούσε να βοηθήσει ή όχι…
Οι δύο ιδιοκτήτες στην τωρινή περίοδο έδειχναν να βρίσκουν «κοινό τόπο», αλλά και πάλι όλα ανατράπηκαν τις τελευταίες ημέρες.
Θα υπάρξει άραγε μία συγκεκριμένη λύση που να είναι βιώσιμη και κυρίως συμφέρουσα για τη «βυσσινί» ομάδα; Και αν ναι πως θα επιτευχθεί όταν αντί να δημιουργούνται γέφυρες, ανοίγονται χάσματα;
Εν τέλει και για να μην γίνει το όνειρο, εφιάλτης, καλούνται αρχικά οι επιχειρηματίες να βρουν τον «κοινό τόπο» και να πάψει το AEL FC ARENA κάθε καλοκαίρι να «κρεμιέται στα μανταλάκια» και στη συνέχεια – γιατί όχι; – η Λάρισα να υιοθετήσει το γήπεδο με συγκεκριμένους όρους και συμφέρουσες προϋποθέσεις.
Δ.Μ.
