Της Ειρήνης Παπουτσή
ΦΩΤΟ – ΒΙΝΤΕΟ: Δ. Καστανάρας // LarissaPress
Το ημερολόγιο έδειχνε 26 Μαΐου 2025 όταν ο αρμόδιος αντιδήμαρχος Τεχνικών Υπηρεσιών του Δήμου Λαρισαίων, Χρήστος Τερζούδης, ανακοίνωνε με φόντο τις μπουλντόζες και τα πρώτα ερείπια την έναρξη των εργασιών κατεδάφισης στο οικοδομικό τετράγωνο 867Γ, ανοίγοντας τον δρόμο για την αποκατάσταση του περιβάλλοντος χώρου του Α’ Αρχαίου Θεάτρου Λάρισας.
Προγραμματισμένη για τις αρχές Σεπτεμβρίου του 2023 η κατεδάφιση (επί δημαρχίας Απ. Καλογιάννη), με τις καταστροφικές πλημμύρες να βάζουν φρένο στη διαδικασία, ενώ μετά τις τελευταίες εξελίξεις και ανακοινώσεις μια περιπέτεια 40 και πλέον ετών μπαίνει πλέον στην τελική της ευθεία για το εμβληματικό τοπόσημο της πόλης, που όχι απλώς εκτείνεται στην καρδιάς της και εντός του αστικού ιστού μα – σύμφωνα με σαφείς αρχαιολογικές ενδείξεις – δείχνει να συνδέεται και με το Β’ Αρχαίο Θέατρο, που δεσπόζει στη συμβολή των οδών Εργατικής Πρωτομαγιάς και Ταγμ. Βελισσαρίου.
«Το έργο σημαίνει πολλά για την πόλη. Πρόκειται για ένα μνημείο που θα καταστεί όχι μόνο πόλος έλξης μα και περισυλλογής», σχολίασε την πρόοδο των εργασιών η προϊσταμένη της Εφορείας Αρχαιοτήτων Λάρισας, Σταυρούλα Σδρόλια, επισημαίνοντας μάλιστα στη LarissaPress πως ετοιμάζεται έργο για την ανάδειξη και της άνω πλευράς του θεάτρου.
Μια μακροχρόνια προσπάθεια αποκάλυψης, ανάδειξης και (προφανώς) λειτουργίας φτάνει στην πραγμάτωσή της, για μια περιπέτεια που ξεκινά περί το 1910 από τον τότε Έφορο Αρχαιοτήτων Θεσσαλίας, Απόστολο Αρβανιτόπουλο, για να συνεχισθεί στον χρόνο, φτάνοντας στο 1973, όταν και ιδρύεται η Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων Λάρισας (ΙΕ΄ ΕΠΚΑ), τη διεύθυνση της οποίας αναλαμβάνει ο αρχαιολόγος και μετέπειτα Καθηγητής Προϊστορικής Αρχαιολογίας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο, Κωνσταντίνος Γαλλής, ο οποίος, με την ανάληψη των καθηκόντων του, έθεσε την αποκάλυψη του μνημείου και τη δημιουργία του Αρχαιολογικού Μουσείου Λάρισας ως τους δύο βασικούς στόχους του έργου του.
Από τη δοκιμαστική ανασκαφή στην οδό Παπαναστασίου το 1985 και τις πρώτες απαλλοτριώσεις της περιόδου 1988 – 1992 μέχρι τις κατεδαφίσεις του 1998 (φωτο), τις εργασίες αντιστήριξης και τις τοποθετήσεις των νέων μαρμάρινων εδωλίων στο κοίλο του θεάτρου έτρεξε πολύ νερό στ’ αυλάκι, ενώ χρόνια μετά και με τη συμβολή όλων εκείνων που ενεπλάκησαν στο έργο (ΥΠΠΟ, ΚΑΣ, Εφορεία Αρχαιοτήτων, Τοπική Αυτοδιοίκηση κλπ.) το όνειρο δείχνει να γίνεται πραγματικότητα.
Μέχρι τότε, η βουή της μπουλντόζας, μα και τα ευρήματα της ανασκαφής που εκτίθενται στο Διαχρονικό Μουσείο Λάρισας (φωτο) θα συνοδεύουν τους Λαρισαίους, που αναμένουν την πρόοδο των εργασιών και την ολοκλήρωσή τους μέχρι να απολαύσουν (και) τη λειτουργία του Α’ Αρχαίου Θεάτρου Λάρισας.
Σ.Σ.: Θερμές ευχαριστίες στη θεατρολόγο Μαρία Παπουτσή για το χρήσιμο υλικό από τη διπλωματική εργασία της για τη Σχολή Καλών Τεχνών – Τμήμα Θεάτρου του ΑΠΘ (επιβλέπουσα καθηγήτρια: Ελένη Παπάζογλου).
