Της Ειρήνης Παπουτσή
ΦΩΤΟ: Δ. Καστανάρας // LarissaPress
Μια μέθοδος διαδεδομένη εδώ και χρόνια στο εξωτερικό αναμένεται να κάνει το επόμενο διάστημα τη… γνωριμία της με τη Λάρισα, καθώς ο Λαρισαίος φωτογράφος, Θέμης Παπανδρέου, αποκτώντας γνώση και εξειδίκευση στο θέμα, επιχειρεί την πραγματοποίηση ενός κύκλου σεμιναρίων με «εργαλείο» τη θεραπευτική φωτογραφία, εξηγώντας στη LarissaPress τα πώς και τα γιατί της απόφασης.
«Η μέθοδος χρησιμοποιείται εδώ και δεκαετίες στον Καναδά και τις ΗΠΑ από εξειδικευμένους φωτογράφους, καλλιτέχνες αλλά και θεραπευτές και αφορά στην ενίσχυση της ψυχικής υγείας και ενσυναίσθησης, την αυτογνωσία όπως και τη βελτίωση της επικοινωνίας και των διαπροσωπικών σχέσεων», σκιαγραφεί το προφίλ της μεθόδου, σημειώνοντας μάλιστα πως στο Λουξεμβούργο η θεραπευτική φωτογραφία χρησιμοποιείται στα σχολεία, ώστε τα παιδιά να αντιληφθούν καλύτερα τον εαυτό τους.
Με σπουδές Μεταλλειολογίας – Μηχανικής στο Πολυτεχνείο ο ίδιος, είδε τη ζωή του να αλλάζει όταν αποφάσισε να στραφεί στη φωτογραφία, ενώ με το… ψάξιμο να συνεχίζεται σε προσωπικό επίπεδο επιχείρησε να ανιχνεύει όχι μόνον τη δυναμική της μα και τους δρόμους που ανοίγονται με τη θεραπεία μέσω της Τέχνης (art therapy).
«Ακολουθώντας σχετικές σπουδές στο Αμπερντίν της Σκωτίας διαπίστωσα πως πρόκειται για μια δομημένη διαδικασία που δίνει σημαντικά αποτελέσματα αυτογνωσίας και διαχείρισης σχέσεων και επικοινωνίας. Θυμάμαι στην ομάδα σπουδών είμασταν συνολικά 31 φοιτητές από το εξωτερικό (Ιαπωνία, Σιγκαπούρη, Αγγλία, Ιρλανδία, Τουρκία κλπ.) και ανάμεσα τους τρεις Έλληνες, εκ των οποίων ο μοναδικός Λαρισαίος εγώ», γυρίζει τον χρόνο πίσω ο κ. Παπανδρέου, τονίζοντας πως η γνώση και η εξειδίκευση αποτελούν απαραίτητα εφόδια για να παίξει κανείς τον ρόλο του Συντονιστή εφαρμόζοντας τη μέθοδο.
«Οι προσωπικές μου αναζητήσεις και η ψυχοθεραπεία που ακολούθησα υπήρξαν για μένα οδηγοί, ενώ έχοντας βεβαιωθεί πως η μέθοδος λειτουργεί αποφάσισα να ξεκινήσω κάτι ανάλογο και στη Λάρισα. Πρόκειται στην ουσία για 6 κύκλους σεμιναρίων που φιλοδοξώ να εκκινήσουν εντός του Ιουνίου, ενώ θα υπάρχει η δυνατότητα για ομαδικές ή ατομικές συνεδρίες. Ως εργαλείο θα χρησιμοποιούνται φυσικά φωτογραφίες, είτε τραβηγμένες από τους συμμετέχοντες είτε ακόμη και με τους ίδιους στο κάδρο, ενώ θα πρέπει να σημειώσουμε πως η καλλιτεχνική αξία της φωτογραφίας εδώ δεν παίζει κανέναν ρόλο».
Σύμφωνα με τον κ. Παπανδρέου η ιδέα του έγινε ήδη δεκτή με ενθουσιασμό στον κοινωνικό του περίγυρο, με τον ίδιο να βάζει στην κουβέντα μας και μία ακόμη παράμετρο, που δεν είναι άλλη από το κοινωνική πρόσημο της συγκεκριμένης μεθόδου.
«Εκτιμώ πως είναι πολύ σημαντικό να δούμε το κατά πόσο η θεραπευτική φωτογραφία μπορεί να περάσει ως εργαλείο μέσα από δομές ή την αυτοδιοίκηση. Θεωρώ πως κάτι τέτοιο θα αποτελούσε στοίχημα για όλους και γιατί όχι θα μπορούσαμε να το δούμε στην πορεία», σχολιάζει.
«Μέσα από την προσωπική μου διαδρομή κατέληξα πως η συγκεκριμένη μέθοδος αποτελεί σημαντικό εργαλείο για κάποιον που θέλει να επεξεργαστεί τα συναισθήματά του αλλά και να βελτιώσει την επικοινωνία του», καταλήγει ο Θέμης Παπανδρέου.
Ούτε που το φανταζόμουν. Κι όμως, ίσως τελικά η… απόσταση του μπράτσου αποτελεί έναν τρόπο να έρθουμε πιο κοντά στον εαυτό μας και τους άλλους, δεν απέφυγα την σκέψη καθώς αποχωρούσαμε από τον φιλόξενο χώρο του…
