Για το σχέδιο του υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας για τα οικόπεδα που χάνουν το δικαίωμα δόμησης μίλησε ο Σταύρος Παπασταύρου μιλώντας στην τηλεόραση του ΑΝΤ το πρωί της Κυριακής. Ειδικότερα, ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας, αναφέρθηκε στο επίμαχο ζήτημα της οριοθέτησης των οικισμών κα το πρόβλημα που έχει ανακύψει με τα οικόπεδα, υπογραμμίζοντας ότι «συντελείται μια πολεοδομική μεταρρύθμιση – επανάσταση».
«Το πρόβλημα που έχει ανακύψει, αφορά περίπου 10.000 μικρούς οικισμούς, κάτω των 2.000 κατοίκων και τα οικόπεδα κάτω των 2 στρεμμάτων. Με νόμο του 1985, η οριοθέτηση των οικισμών γινόταν από τον Νομάρχη. Ήρθε όμως το ΣτΕ, το 2017 και για 150 οικισμούς σε Ρέθυμνο και Μαγνησία, αποφάνθηκε ότι η οριοθέτηση των οικισμών δεν είναι αρμοδιότητα του Νομάρχη», ανέφερε αρχικά ο κ. Παπασταύρου και συνέχισε.
«Αυτό σημαίνει, ότι οι ιδιοκτήτες οικοπέδων σε αυτούς τους οικισμούς καταδικάστηκαν σε πολεοδεομική στασιμότητα. Από αυτό προέκυψε και η αναγκαιότητα να λυθεί το πρόβλημα που δημιουργήθηκε», τόνισε στη συνέχεια.
ΣτΕ: Τι ισχύει με τους όρους δόμησης σε οικισμούς κάτω των 2.000 κατοίκων
Διευκρινίσεις για την επεξεργασία δύο προεδρικών διαταγμάτων, σχετικά τους όρους δόμησης και τη μη επέκταση των οικισμών κάτω των 2.000 κατοίκων παρείχε με ανακοίνωσή του, το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ).
Το κομβικό σημείο της ανακοίνωσης του ΣτΕ, είναι οι ρυθμίσεις του ΥΠΕΝ για τη Ζώνη Γ’, οι οποίες κρίθηκαν μη νόμιμες, καθώς θα περιλαμβάνονταν στη ζώνη αυτή εκτάσεις οι οποίες δεν είχαν τις προϋποθέσεις να ενταχθούν εντός του ορίου οικισμού.
Αναλυτικότερα, το περασμένο έτος είχε διαβιβαστεί στο ΣτΕ, σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος το οποίο είχε κριθεί νόμιμο από το ΣτΕ τον Αύγουστο του 2024 (γνωμοδότηση 74/2024).
Ειδικότερα, το Ε’ τμήμα του ΣτΕ (74/2024) με πρόεδρο την αντιπρόεδρο Μαργαρίτα Γκορτζολίδου και εισηγήτρια την πάρεδρο Ζωή Θεοδωρικάκου, είχε κρίνει νόμιμο το σχέδιο προεδρικού διατάγματος με το οποίο επήλθε συνένωση δυο ισχυόντων οικιστικών διαταγμάτων: αυτών που καθορίζουν τα κριτήρια οριοθέτησης και τους όρους δόμησης στους οικισμούς εκτός σχεδίου πόλεως προ του 1923 και αυτό που αφορά τους όρους και περιορισμούς δόμησης των οικισμών της χώρας μέχρι 2.000 κατοίκων.
Διευκρινίζεται ότι ήταν σε ισχύ δυο προεδρικά διατάγματα. Το ένα είναι αυτό της 2/13-3-81 το οποίο αφορά τους οικισμούς προ του 1923 στις εκτός σχεδίου περιοχές, με το οποίο καθορίζονται τα όρια των προ της 16ης -8-1923 υφισταμένων οικισμών που στερούνται εγκεκριμένου ρυμοτομικού σχεδίου, και παράλληλα με το ίδιο διάταγμα καθορίζονται οι όροι και περιορισμοί δόμησης των οικοπέδων αυτών. Το δεύτερο προεδρικό διάταγμα ήταν το από 24-04-1985, με οποίο καθορίζονται τα όρια των οικισμών της χώρας μέχρι 2.000 κατοίκους και παράλληλα καθορίζονται οι όροι και περιορισμοί δόμησής τους.
Αφού η γνωμοδότηση του ΣτΕ διαβιβάστηκε στο ΥΠΕΝ, το υπουργείο επανακατέθεσε στο δικαστήριο το ίδιο σχέδιο διατάγματος τον περασμένο Μάρτιο, με κάποιες αλλαγές – και επ’ αυτού εκδόθηκε η υπ’ αριθμ. 17/2025 γνωμοδότηση του ίδιου τμήματος, με την ίδια σύνθεση.
Από το ΣτΕ, η ενοποίηση αυτή κρίθηκε νόμιμη, ενώ αντίθετα, οι ρυθμίσεις που είχε προτείνει το ΥΠΕΝ για τη Ζώνη Γ’, κρίθηκαν μη νόμιμες.
