Σε ανακοίνωση του Πανελλήνιου Μουσικού Συλλόγου-Παράρτημα Λάρισας, σχετικά με την απεργιακή συγκέντρωση της Πρωτομαγιάς, αναφέρονται τα εξής:
“Κλείνει ένας κύκλος δράσεων και κινητοποιήσεων που έχει ταρακουνήσει τον κλάδο μας εδώ και 4 μήνες. Διακρίνονται νέες δυνατότητες για να αποκτήσουν μεγαλύτερη δύναμη και αποφασιστικότητα τα σωματεία μας, το επόμενο διάστημα.
Με ένα απλό και όμορφο καλλιτεχνικό πρόγραμμα με 2 κομμάτια μεταξύ άλλων που έγραψαν Λαρισαίοι καλλιτέχνες για το έγκλημα των Τεμπών ξεκίνησε η προχθεσινή Απεργιακή Συγκέντρωση της Εργατικής Πρωτομαγιάς. Το πρόγραμμα επιμελήθηκε το Παράρτημα Λάρισας του Πανελλήνιου Μουσικού Συλλόγου.
Συμμετείχαν οι συνάδελφοι Ηλίας Νικολαΐδης, Γιάννης Κατσανούλης, Λίνα Νούτσου, Χρήστος Παπαχρήστος ενώ στο ραπ του πρώτου κομματιού ήταν o «Placebo» σε μια δημιουργική διασκευή της Μαρίας Μπέλλου, του Θέμη Κοπαρανίδη, του Λευτέρη Γάλλου και του Νίκου Τζιτζιλώνη. Στις αφηγήσεις ήταν μέλη της Θεατρικής Ομάδας «Γιάννης Νεγρεπόντης» του ΕΚΛ.
Το καλλιτεχνικό δρώμενο δημιούργησε σκέψεις και προβληματισμούς δίνοντας ταυτόχρονα τον τόνο της αγωνιστικής συνέχειας και για τον κλάδο μας. Είναι μπροστά μας δράσεις ενάντια στον πόλεμο, πρωτοβουλίες αλληλεγγύης, στήριξης, διεκδίκησης συλλογικών συμβάσεων σε όλους τους χώρους της μουσικής με αφορμή τα 5 χρόνια λειτουργίας του Παραρτήματος αλλά και την Παγκόσμια Ημέρα Μουσικής.
Μετά το καλλιτεχνικό πρόγραμμα ακολούθησε χαιρετισμός από την Χρυσούλα Χλωρού, συγγενή θύματος στο έγκλημα των Τεμπών αλλά και ομιλίες από εκπροσώπους σωματείων και φορέων. Με γαρίφαλα στα χέρια, πανό και συνθήματα οι απεργοί – διαδηλωτές κινήθηκαν συμβολικά ως το στρατιωτικό αεροδρόμιο του ΑΤΑ που έχει μετατραπεί σε πολεμικό ορμητήριο του ΝΑΤΟ. Τα σημαιάκια του Παράρτηματός μας ξεχώριζαν μέσα στην διαδήλωση για άλλη μια φορά! Συμμετείχαμε επίσης στην κατάθεση στεφάνων που προηγήθηκε της συγκέντρωσης στο Μνημείο του εκτελεσμένου προέδρου του ΕΚΛ (1946) Τάκη Γαργαλιάνου.
Κάνοντας τον απολογισμό από τα μεγαλειώδη συλλαλητήρια στις 26 Γενάρη μέχρι και σήμερα φαίνεται καθαρά πως η Κυβέρνηση ειδικά μετά τη μεγάλη συμμετοχή στην Απεργία στις 28 Φλεβάρη έχει πιεστεί (στην Λάρισα η συμμετοχή ξεπέρασε τις 70.000), αλλά δεν κάνει πίσω. Αντίθετα είναι αποφασισμένη να προχωρήσει σε ρυθμούς πολεμικής οικονομίας για το μεγάλωμα των κερδών των επενδυτών μέσα από σχέδια πολέμου που μπλέκουν όλο τον πλανήτη. Όλα αυτά σημαίνουν νέες βαριές θυσίες για τους εργαζόμενους. Σημαίνουν όξυνση της φοροληστείας, λεηλάτηση των ασφαλιστικών ταμείων, νέες περικοπές για τους εργαζόμενους σε Δημόσιο και Ιδιωτικό τομέα. Σημαίνουν βαθύτερη εμπλοκή του Ελληνικού λαού στα πολεμικά σχέδια των μεγάλων επιχειρηματιών για το ξαναμοίρασμα του κόσμου.
Γι αυτό το λόγο με μοχλό την αξιολόγηση, η κυβέρνηση προχωρά στη μετατροπή του Δημόσιου σε μηχανισμό υλοποίησης αυτών των σχεδιασμών. Αυτός ο δρόμος περικόπτει δικαιώματα, επιβάλλει χειρότερους όρους εργασίας μέσα από την τρομοκρατία και τη διάσπαση των εργαζομένων. Γι’ αυτό δεν υπάρχουν επαρκή μέτρα ασφαλείας μ’ αποτέλεσμα να έχουμε συχνά εργατικά ατυχήματα σε θέατρα, συναυλίες, σετ. Ταυτόχρονα πιέζουν τους εργαζόμενους για Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας (ΣΣΕ) φτώχειας με περικοπή δικαιωμάτων στα Κρατικά Θέατρα, ενώ αρνούνται την υπογραφή ΣΣΕ στον ιδιωτικό τομέα.
Μόνο εμείς οι εργαζόμενοι μέσα από την ενότητα μας, τη συλλογική μας οργάνωση μπορούμε να απαντήσουμε σε αυτή την πολιτική και να την ακυρώσουμε στην πράξη. Μετά τη μεγαλειώδη απεργία στις 28 Φλεβάρη και τα τεράστια απεργιακά συλλαλητήρια, γνωρίζουμε ότι έχουμε μεγάλη δύναμη στα χέρια μας. Καταλαβαίνουμε ότι η Γενική Απεργία δεν είναι «τουφεκιά στον αέρα», αλλά το μεγαλύτερο όπλο μας. Αυτή η τεράστια δύναμη που ξεχύθηκε στους δρόμους στις 28 Φλεβάρη πρέπει να πάει σε κάθε χώρο εργασίας.
Είμαστε αισιόδοξοι, γιατί απέναντι στο φόβο και την απογοήτευση υπάρχει ένα ρεύμα διεκδίκησης.
Είναι σημαντικό ότι σε πολλούς χώρους στον κλάδο μας (Ηθοποιούς, μουσικούς, τεχνικούς, κρατικά θέατρα, DJ, εικαστικούς, χορευτές κ.α.) οργανώνονται συλλογικά οι εργαζόμενοι στα Σωματεία τους, αξιοποιούν διάφορες μορφές οργανωμένης διεκδίκησης, θέτουν τα αιτήματά τους μέσα από συλλογικές διαδικασίες, διεκδικούν.
Παίρνουν θάρρος απέναντι στον αρνητικό συσχετισμό και στην τρομοκρατία που επιβάλλουν εργοδότες και Διοικήσεις, κρατικοί θεσμοί. Μάλιστα το ΣΕΗ και οι ηθοποιοί του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδας διεκδίκησαν και κέρδισαν σύμβαση με αυξήσεις. Ένα τέτοιο βήμα ήταν και η κινητοποίηση της περασμένης Κυριακής έξω από το Θέατρο της Λυρικής. Σημαντικό είναι ότι έσπασε ο φόβος στους Χορευτές που συμμετείχαν στην κινητοποίηση, μαζί με δεκάδες συναδέλφους τους από το Θέατρο αλλά κι από άλλους χώρους, που διαδήλωσαν ενάντια στην αδιαλλαξία και τον αυταρχισμό της Κυβερνητικής Διοίκησης.
Απέναντι σε αυτή την προσπάθεια των εργαζομένων και Σωματείων μελών της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας στο Θέαμα Ακρόαμα (ΠΟΘΑ) που καλούσαν στην κινητοποίηση, όπως το Σωματείο Εργαζομένων Εθνικής Λυρικής Σκηνής (ΣΕΕΛΣ), ο ΠΜΣ , το ΣΕΗ , το Σωματείο Εργαζομένων στο χώρο του χορού (ΣΕΧΩΧΟ) και η Ένωση Λυρικών Πρωταγωνιστών Ελλάδας (ΕΛΠΕ), ήταν η Διοίκηση της ΠΟΘΑ.
Για δύο εβδομάδες κρυβόντουσαν και όταν βάλαμε οι σύμβουλοι της μειοψηφίας το θέμα στο ΔΣ, ανοιχτά στήριξαν την επιχειρηματολογία της Κυβέρνησης και της Διοίκησης. Αυτοί που στο πρόσφατο Συνέδριο παρουσίαζαν τους εαυτούς τους σαν ακομμάτιστους και ανεξάρτητους, τώρα στην κρίσιμη στιγμή έδειξαν ότι έχουν μεγάλες εξαρτήσεις από την Κυβερνητική Διοίκηση της ΕΛΣ. Αντί να δημιουργήσουν μέτωπο διεκδίκησης για αυξήσεις στους εργαζόμενους των Κρατικών Θεάτρων, ενίσχυσαν τη διάσπαση των εργαζομένων σ’ αυτά και πυροδότησαν την αντιπαράθεση ανάμεσα στους εργαζόμενους, εμφανίζοντας τους εργαζόμενους που διεκδικούσαν σαν αντιπάλους των εργαζομένων που τα Σωματεία τους υπέγραψαν Συμβάσεις.
Διέδιδαν ότι το ΣΕΕΛΣ δεν εκπροσωπεί τους Χορευτές της ΕΛΣ, παρά το ότι η Διοίκηση της ΕΛΣ επίσημα διαπραγματευόταν μαζί του για τη ΣΣΕ των Χορευτών. Ακόμα και το ΣΕΗ κατηγορούσαν που τόλμησε να εκφράσει τη συμπαράστασή του. Κάλεσαν για την Απεργία της 1ης Μάη τρεις μέρες πριν, χωρίς συνεδρίαση, χωρίς σχέδιο, δείχνοντας ότι δεν τους αφορά η οργάνωση της διεκδίκησης των εργαζομένων.
Ο αγώνας των εργαζομένων απέναντι στην Κυβερνητική Πολιτική της εκμετάλλευσης και των πολέμων πρέπει να δυναμώσει. Σε αυτή την κατεύθυνση προχωράμε μ’ όλες μας τις δυνάμεις. Στο δρόμο αυτό καλούμε όλα τα σωματεία και τους φορείς των καλλιτεχνών της Λάρισας που συμπορευτήκαμε στον αγώνα το προηγούμενο διάστημα!
«Είμαστε μαζί και δυνατοί, της τέχνης οι εργαζόμενοι έχουμε φωνή!”
