Σαν σήμερα 28 Δεκεμβρίου 2019, η Ελλάδα αποχαιρέτησε τον Θάνο Μικρούτσικο, έναν από τους σπουδαιότερους συνθέτες της, που αναδιαμόρφωσε την ελληνική μουσική σκηνή. Με την πίπα του στο χέρι και το πιάνο του να συνοδεύει κάθε λέξη, ο Θάνος Μικρούτσικος ζούσε και δημιουργούσε με πάθος.
Ακόμα και όταν η ασθένεια προσπάθησε να τον λυγίσει, εκείνος συνέχισε να δίνει συναυλίες, να γράφει μουσική, να επικοινωνεί με το κοινό του, να παλεύει. Στις τελευταίες στιγμές του, περιτριγυρισμένος από την οικογένειά του και τους αγαπημένους του φίλους, ο Θάνος έφυγε ήσυχα. «Η καρδιά του δεν τον πρόδωσε ποτέ. Καρδιά λιονταριού», είχαν πει όσοι βρέθηκαν δίπλα του.
Γεννημένος στην Πάτρα το 1947, μεγάλωσε σε μια εποχή γεμάτη προκλήσεις. Από μικρό παιδί, μελετούσε Σούμπερτ στο πιάνο της θείας του και αργότερα κατέκτησε το ελληνικό και διεθνές κοινό με τις συνθέσεις του. Η μουσική του, που κινήθηκε από το έντεχνο λαϊκό τραγούδι μέχρι τη συμφωνική μουσική, ήταν ένας διάλογος ανάμεσα στο συναίσθημα και τη διανόηση.
Ο Θάνος συνεργάστηκε με κορυφαίους ποιητές, όπως ο Νίκος Καββαδίας και ο Κώστας Τριπολίτης, ενώ οι ερμηνείες του Δημήτρη Μητροπάνου και του Βασίλη Παπακωνσταντίνου έδωσαν ζωή στα τραγούδια του. Η «Καββαδιομανία» που δημιούργησε με τον Σταυρό του Νότου αποτελεί μία από τις πιο εμβληματικές στιγμές του ελληνικού τραγουδιού, φέρνοντας την ποίηση στα χείλη χιλιάδων ανθρώπων. Οι 7 Νάνοι στο SS Cyrenia, η Ρόζα, το Μαχαίρι – όλα τους έχουν χαραχτεί στη συλλογική μνήμη.
Ο Θάνος Μικρούτσικος δεν περιορίστηκε στη μουσική. Υπήρξε πολιτικοποιημένος, καταλαμβάνοντας τη θέση του Υπουργού Πολιτισμού (1994-1996). Πάντα πίστευε ότι η τέχνη έπρεπε να υπηρετεί το κοινωνικό σύνολο, να προκαλεί σκέψη, να κινητοποιεί.
«Η ζωή είναι ένα ταξίδι», συνήθιζε να λέει. Αγαπημένος του προορισμός ήταν το Παρίσι, το οποίο επισκέφτηκε περισσότερες από 50 φορές. Ωστόσο, το μεγαλύτερο ταξίδι του ήταν αυτό που έκανε μέσα από τη μουσική, αγγίζοντας τις ψυχές των ανθρώπων.
Η μουσική του Θάνου Μικρούτσικου παραμένει ένας ζωντανός οργανισμός που συνεχίζει να μεγαλώνει, να εξελίσσεται, να μιλά σε νέες γενιές. Ο ίδιος μπορεί να έχει φύγει, αλλά ο ήχος του πιάνου του, τα λόγια των τραγουδιών του, η δύναμη της προσωπικότητάς του θα ζουν για πάντα.
Ο ίδιος είχε γράψει στο τελευταίο του δημόσιο μήνυμα στο Facebook: «Σας γράφω σήμερα γιατί αισθάνομαι πιο δυνατός κι είμαι σίγουρος ότι θα σας συναντήσω σύντομα. “Το ζήτημα δεν είναι να είσαι αιχμάλωτος. Το να μην παραδίνεσαι, αυτό είναι” που λέει και ο αγαπημένος μου Χικμέτ».
