Της Ειρήνης Παπουτσή
ΦΩΤΟ: Δ. Καστανάρας // LarissaPress
Το ραντεβού μας δόθηκε στο εμβληματικό μνημείο του Α’ Αρχαίου Θεάτρου Λάρισας. Έφτασε στην ώρα του, φέρνοντας μαζί χαμόγελα, ενέργεια και γερές δόσεις χιούμορ. Ο λόγος για τον νέο καλλιτεχνικό διευθυντή του Θεσσαλικού Θεάτρου, Ορέστη Τάτση, που μίλησε στη LarissaPress για το θέατρο που υπηρετεί χρόνια τώρα με συνέπεια, τις πρώτες του εντυπώσεις από τη Λάρισα, την εμπειρία του από τα ΔΗΠΕΘΕ, μα και τα σχέδια του για ένα θέατρο που έχει αφήσει το δικό του πολιτιστικό αποτύπωμα στην πόλη και όχι μόνο.
«Ακόμα κι αν δεν υπήρχαν τα ΔΗΠΕΘΕ θα έπρεπε να τα εφεύρουμε», δανείζεται τα λόγια του σκηνοθέτη και συνθέτη, Θοδωρή Αμπαζή (πάντα με την επισήμανση να αποδώσουμε στον εμπνευστή της τη φράση), γυρίζοντας τον χρόνο πίσω και ξετυλίγοντας το κουβάρι μιας καλλιτεχνικής διαδρομής που ξεκινά από τα Ιωάννινα, με πατέρα ηθοποιό (σ.σ. ο αείμνηστος Γιάννης Τάτσης) και μια μητέρα που μάταια προσπάθησαν να τον… γλυτώσουν από το θέατρο.
«Η αλήθεια είναι πως μεγάλωσα μέσα στο θέατρο. Έβλεπα παραστάσεις από πολύ μικρός, σπούδασα ωστόσο στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων (Φ.Π.Ψ.) και μέσα από προσωπικές διαδρομές κατέληξα να υπηρετώ το θέατρο», θα πει, δίνοντάς μου το έναυσμα για την επόμενη ερώτηση, καθώς η πολύτιμη εμπειρία που αποκόμισε από τις συνεργασίες του με τα ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας και Ιωαννίνων τον καθιστούν ικανό να εντοπίσει τα δυνατά μα και τα αδύναμα σημεία τους.
Πάγια θέση και άποψή μου είναι ότι στην περιφέρεια μπορούμε να δημιουργήσουμε πυρήνες πολιτισμού και να επηρεάσουμε την πόλη
Ξεκαθαρίζοντας από νωρίς το τοπίο, επικαλούμενος την παραπάνω φράση του Αμπαζή, ο Ορέστης Τάτσης δε διστάζει, σημειώνοντας μάλιστα με νόημα πως η αποκέντρωση των θεάτρων ξεκίνησε επισήμως με τη Μελίνα Μερκούρη και ανεπισήμως με την Άννα Βαγενά, που κυριολεκτικά άλλαξαν το πολιτιστικό τοπίο της περιφέρειας.
«Τα ΔΗΠΕΘΕ συνεχίζουν έκτοτε να δρουν στην περιφέρεια και να αξιοποιούν τους ανθρώπους της, φέρνοντάς τους ταυτόχρονα σε επαφή με το καλλιτεχνικό δυναμικό του κέντρου, σε μια εξαιρετική αλληλεπίδραση. Από την άλλη, η αδυναμία κάλυψης βασικών αναγκών μιας παραγωγής και οι βασικές ελλείψεις σε προσωπικό (λόγω της γνωστής ΚΥΑ) λειτουργούν ως ανασταλτικοί παράγοντες για την εύρυθμη λειτουργία τέτοιων Οργανισμών», σχολιάζει, σημειώνοντας ταυτόχρονα τη διαφοροποίηση του Θεσσαλικού Θεάτρου κατά μεγάλο βαθμό και την οικονομική του στήριξη από τον προϋπολογισμού του Δήμου Λαρισαίων και πλέον και από την Περιφέρεια.
«Το ζήτημα, δυστυχώς, δεν αφορά μόνο το θέατρο. Δείτε τι γίνεται στον χώρο της εκπαίδευσης ή της υγείας. Αν με ρωτάτε δεν είμαι αισιόδοξος με τη διεθνή πραγματικότητα και όχι μόνο με την ελληνική», αναφέρει, επιμένοντας ωστόσο πως πρέπει να δοθεί «μάχη» για αντιστροφή του κλίματος.
«Εκτιμώ πως μπορούμε και πρέπει να το κάνουμε», συνεχίζει, την ώρα που τη σκέψη μου απασχολεί το ερώτημα για το κατά πόσο είναι εφικτό, με αυτά τα δεδομένα, να κινηθούμε προς την κατεύθυνση της λειτουργίας επαγγελματικών σχολών θεάτρου δημόσιου χαρακτήρα στα ΔΗΠΕΘΕ, με την απάντησή του να με ξαφνιάζει ευχάριστα.
Το θέατρο είναι πολιτική και κατά την άποψή μου ο μόνος πολιτικός τρόπος να αλλάξεις τον κόσμο
«Έχω προτείνει ήδη τη λειτουργία επαγγελματικής σχολής στη Λάρισα, πολύ δε περισσότερο καθώς θεωρώ ότι οι συνθήκες κάνουν πλέον απαγορευτικό το εγχείρημα ενός νέου ανθρώπου να σπουδάσει σε άλλη πόλη. Άλλωστε το Θεσσαλικό Θέατρο έχει να επιδείξει ιστορία και αξιοπρόσεκτη πορεία και εξέλιξη, ενώ δε σας κρύβω πως από την πρώτη στιγμή έλαβα μηνύματα και προτάσεις από καλλιτεχνικά μεγέθη, κάτι που δείχνει τη δυναμική του θεάτρου. Πάγια θέση και άποψή μου είναι ότι στην περιφέρεια μπορούμε να δημιουργήσουμε πυρήνες πολιτισμού και να επηρεάσουμε την πόλη. Ξέρετε, στην Αθήνα οι παραστάσεις έρχονται και φεύγουν, ενώ στην περιφέρεια μπορούμε να δημιουργήσουμε θεματικούς άξονες που θα μείνουν. Θυμίζω μεγάλωσα στα Γιάννινα, στα οποία – όταν ανθούσε – το ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων αποτέλεσε “μήτρα” καλλιτεχνών».
Γνωστός για την αρθρογραφία μα και την συνδικαλιστική του δράση ο Ορέστης Τάτσης στέκεται ιδιαιτέρως στη σχέση του θεάτρου με τον πολίτη και κατ’ επέκτασιν με την πολιτική, εστιάζοντας στην αλληλεπίδραση: «Το θέατρο είναι πολιτική και κατά την άποψή μου ο μόνος πολιτικός τρόπος να αλλάξεις τον κόσμο. Ταυτόχρονα το θέατρο είναι βγαλμένο από τους πολίτες. Ψάχνουμε λοιπόν την αλληλεπίδραση. Δε θέλουμε “πελάτες”, θέλουμε πολίτες στο θέατρο».
Αναλάβατε ένα θέατρο με Κεντρική, Παιδική και Πειραματική Σκηνή, όπως και με καλοκαιρινή παραγωγή. Θα κινηθείτε προς την ίδια κατεύθυνση, τον ρωτώ, με τον νέο καλλιτεχνικό διευθυντή του Θεσσαλικού Θεάτρου να μοιράζεται απλόχερα μαζί μας την ιδέα δημιουργίας μιας Εναλλακτικής Σκηνής.
Συνάντησα ωραίους ανθρώπους στην πόλη και φυσικά εξαιρετικούς συνεργάτες στο Θεσσαλικό Θέατρο
«Οι Σκηνές θα λειτουργήσουν όλες. Στα πλάνα μου, όσον αφορά στην Πειραματική Σκηνή, είναι η μετατροπή της σε Εναλλακτική, μια σκηνή που θα ονομάζεται “οπουδήποτε θέατρο” και θα κινείται στη λογική της χρήσης εναλλακτικών χώρων έκφρασης», περιγράφει, δίχως να κρύβει τον ενθουσιασμό του για το εγχείρημα, ενώ περισσότερα αναμένεται να γίνουν γνωστά το δεύτερο 10ήμερο του Σεπτεμβρίου, όπου και τοποθετείται χρονικά σχετική παρουσίαση, παρουσία και του Λάκη Λαζόπουλου, συμβούλου του δημάρχου Λαρισαίων, Θανάση Μαμάκου, για θέματα του Θεσσαλικού Θεάτρου.
Λίγο πριν την ολοκλήρωση της κουβέντας μας ο κ. Τάτσης δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στις πολύ καλές εντυπώσεις που αποκόμισε με τον ερχομό του στη Λάρισα: «Η όλη διαδικασία μέχρι την επιλογή μου, αλλά και οι πιεστικοί χρόνοι και το… τρέξιμο που ακολούθησε για τη διοργάνωση ενός υψηλού επιπέδου προγράμματος όπως είναι η 4η συνάντηση του Διεθνούς Δικτύου Αρχαίου Δράματος, που ξεκίνησε με πρωτοβουλία της προκατόχου μου, Κυριακής Σπανού, δε μου άφησαν πολλά περιθώρια. Ωστόσο συνάντησα ωραίους ανθρώπους στην πόλη και φυσικά εξαιρετικούς συνεργάτες στο Θεσσαλικό Θέατρο», θα πει.
Και στο δικό σας καλλιτεχνικό κομμάτι; Θα σας δούμε να σκηνοθετείτε, θέτω το ερώτημα, με τον Ορέστη Τάτση να εστιάζει στο έργο του ως καλλιτεχνικός διευθυντής: «Σίγουρα θα σκηνοθετήσω στο μέλλον και ακόμη πιο σίγουρα όχι την πρώτη χρονιά της θητείας μου. Είμαι πολύ αισιόδοξος για τη μετέπειτα πορεία του “Θεσσαλικού” και είναι πολλά να γίνουν. Άλλωστε το θέατρο αν δεν το αγαπάς πολύ απλά δεν το κάνεις», καταλήγει χαμογελώντας.
Και τούτος εδώ το αγαπάει, πιστέψτε με!
Σ.Σ.: Ευχαριστούμε το καφέ «Κουταλάκι» για την άψογη φιλοξενία για τις ανάγκες της συνέντευξης.
