Τα όσα συμβαίνουν στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ είναι ενδεικτικά της κατάστασης που επικρατεί στο ελληνικό πολιτικό σύστημα. Η γελοιοποίηση κάθε εσωκομματικής διαδικασίας αποτελεί τον καθρέφτη του πολιτικού συστήματος συνολικά και εξηγεί την αποστροφή των πολιτών προς τα κόμματα, κάτι που αποτελεί πραγματική νάρκη για την δημοκρατία μας.
Αν αποφύγει κανείς –με δυσκολία οφείλω να ομολογήσω- τον πειρασμό να σχολιάσει τα όσα τραγελαφικά συμβαίνουν στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ και προσπαθήσει να δει την μεγάλη εικόνα θα διαπιστώσει πως μια από τις πηγές του κακού είναι η εκλογή προέδρου του κόμματος από τη βάση.
Από το 2004 και μετά, όταν ο Γιώργος Παπανδρέου πρώτος εισήγαγε και στο ελληνικό πολιτικό σύστημα την εκλογή προέδρου από τη βάση με ανοιχτές διαδικασίες εγγραφής μελών ακόμα και την ημέρα των εκλογών, όλα τα κόμματα ακολούθησαν, θεωρώντας πως με τον τρόπο αυτό θα λύσουν το πρόβλημα της μη συμμετοχής των πολιτών στις εσωκομματικές διαδικασίες.
Βέβαια αυτός ήταν ένας προσχηματικός τρόπος που θα επέτρεπε να ισχυροποιηθεί ο «ανυπέρβλητος, λαϊκός, ηγέτης», καθώς εκατοντάδες χιλιάδες πολιτών θα έχουν ισχυροποιήσει και νομιμοποιήσει τις μετέπειτα αποφάσεις του Ηγεμόνα, ο οποίος θα μπορούσε ανενόχλητος να κάνει ότι θέλει στο εσωτερικό του κόμματος.
Έτσι είδαμε πολίτες, φίλους και γνωστούς μας, να στήνονται στην ουρά για να ψηφίσουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη για πρόεδρο της ΝΔ και αργότερα, οι ίδιοι, τον Ανδρέα Λοβέρδο για πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ. Είδαμε ανθρώπους να πληρώνουν την συνδρομή στο κόμμα, στο οποίο ουδέποτε υπήρξαν μέλη στο παρελθόν, για να ψηφίσουν τον Στέφανο Κασσελάκη πρόεδρο στον ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτό είχε ως συνέπεια να εκμηδενιστεί ο ρόλος του κομματικού στελέχους, και ως εκ τούτου και ο ρόλος του ίδιου του κόμματος, το οποίο έχει μετατραπεί πλέον ένα όργανο στα χέρια του εκάστοτε προέδρου, ο οποίος αποφασίζει μόνος του στο όνομα της ισχυρής λαϊκής εντολής που έλαβε κατά τη διαδικασία των εσωκομματικών εκλογών.
Τη συνέχεια τη βλέπουμε επί της οθόνης.
Ανύπαρκτα κόμματα, ανύπαρκτοι ρόλοι, ανύπαρκτες πολιτικές ζυμώσεις. Παρά μόνο αποθέωση του εκάστοτε, αλάθητου, ηγέτη-ηγεμόνα.
Ο ρόλος των κομμάτων αποτελεί κομβικό συστατικό της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Ο εκφυλισμός τους αποτελεί ουσιαστικά εκφυλισμό της ίδιας της δημοκρατίας, με ολέθριες συνέπειες.
Τα κόμματα από όργανα παραγωγής πολιτικής και ζύμωσης στο πεδίο των ιδεών μετατρέπονται σε σούπερ μάρκετ για τους πολλούς και σε κλειστό σύστημα αναδιανομής θέσεων ισχύος για τους λίγους.
Κι αυτό συνιστά μείζον πρόβλημα για τη χώρα ολόκληρη.
