Η είδηση:
«Ένας 67χρονος στο Ηνωμένο Βασίλειο γράφει ιστορία στη μάχη κατά του καρκίνου καθώς είναι ο πρώτος άνθρωπος που έλαβε σήμερα το νέο πειραματικό mRNA εμβόλιο κατά του καρκίνου του πνεύμονα. Ο Janusz Racz συμμετέχει σε μια κλινική δοκιμή του εμβολίου, το οποίο έχει σχεδιαστεί για να βοηθήσει το ανοσοποιητικό σύστημα να αναγνωρίζει και να καταπολεμά τον καρκίνο του πνεύμονα… Το εμβόλιο, γνωστό ως BNT116 και κατασκευασμένο από την BioNTech, λειτουργεί ενεργοποιώντας το ανοσοποιητικό σύστημα του ασθενούς για να αναγνωρίζει και να καταπολεμά τους δείκτες όγκων που δημιουργούνται από τον μη μικροκυτταρικό καρκίνο του πνεύμονα. Η διαδικασία αυτή αφήνει τα υγιή κύτταρα ανεπηρέαστα, σε αντίθεση με τη χημειοθεραπεία. Το BNT116 βασίζεται στην τεχνολογία mRNA, την ίδια τεχνολογία που χρησιμοποιήθηκε στο εμβόλιο για τον Covid-19».
Μια από τις πιο ελπιδοφόρες ειδήσεις του καλοκαιριού –αλλά και των τελευταίων χρόνων- δημοσιεύτηκε χθες και την διάβασα, ψάχνοντας στη συνέχεια τις λεπτομέρειες, ενώ προηγουμένως έβλεπα σχόλια άγνωστων διαδικτυακών «φίλων», κάτω από ανάρτηση που είχε σχέση με τον θάνατο σχετικά νεαρής γυναίκας:
«Πέθανε κι αυτή νέα… Όλοι ξέρουμε γιατί…
Είχε κάνει τα εμβόλια του θανάτου;
Τώρα, πληρώνονται τα εμβόλια…»
Στο μυαλό μου έρχονται οι κατά ριπάς επιθέσεις που δεχόμουν διαδικτυακά –όχι μόνο εγώ φυσικά- όταν κατά τη διάρκεια της πανδημίας του κορωνοϊού προέτρεπα με την αρθρογραφία μου τους πολίτες να εμβολιαστούν.
Αλήθεια, αναρωτιέμαι μόνος μου κοιτάζοντας τον πίνακα που είναι κρεμασμένος απέναντι από την καρέκλα του γραφείου μου, αν ω μη γενοιτο ένας από αυτούς τους φανατισμένους αντεμβολιαστές νοσήσει από καρκίνο του πνεύμονα και αποδειχτεί πως το νέο εμβόλιο όντως καταπολεμά τον πιο θανατηφόρο, παγκοσμίως, τύπο καρκίνου, δεν θα σπεύσει να εμβολιαστεί;
Θα αρνηθεί την πιθανότητα της ζωής και θα σφραγίσει τον θάνατό του για να μην… τσιπαριστεί;
Η επιστήμη προχωρά, και θα συνεχίσει να προχωράει ανεξαρτήτως της δυσπιστίας, της αμάθειας ή της προχωρημένης βλακείας.
Η επιστήμη θα συνεχίσει να δίνει ελπίδα και ζωή.
Δεν φτάνει όμως μόνο η επιστήμη.
Χρειάζεται και γνώση και ορθολογισμός.
Πράγματα εξαιρετικά δύσκολα για ανθρώπους που αισθάνονται πιο άνετα όταν ζουν παρέα με τα φαντάσματα της συνομωσιολογίας και τύπους εξουσίας που βολεύονται να τις ενισχύουν.
Κι αν όπως λένε πολλοί, «η βλακεία είναι αήττητη» προτιμώ να παραμείνω ρομαντικός. Άλλωστε ο κόσμος θα προχωρήσει και χωρίς εμάς…
