Πολύς λόγος έγινε για την τελετή έναρξης των αγώνων της 33ης Ολυμπιάδας στο Παρίσι, αλλά αυτό διέλαθε της προσοχής σχεδόν όλων των σχολιαστών. Η παρέλαση των εθνικών ομάδων, σε όλους τους Ολυμπιακούς Αγώνες, εμφανίζει μια εντελώς παραπλανητική εικόνα του κόσμου όπου ζούμε. Τεράστιες, ανερχόμενες χώρες σαν την Ινδία και τη Νιγηρία έχουν μικρότερες αποστολές από ασήμαντους διεθνείς παίκτες, σαν το Βέλγιο ή την Ελβετία! Στον Σηκουάνα, το Λουξεμβούργο εμφανίστηκε διπλάσιο από… το Πακιστάν και η Σλοβακία ισότιμη με την… Ινδονησία. Γενικά, η παρέλαση των Αγώνων μυρίζει 19ο αιώνα: στις είκοσι, τριάντα μεγάλες ολυμπιακές δυνάμεις του Κόσμου, η συντριπτική πλειοψηφία είναι ευρωπαϊκές ή βρίσκονται στο Βόρειο Ημισφαίριο. Το κέντρο του Ολυμπιακού Πλανήτη εξακολουθεί να βρίσκεται στον Βορρά και στον Ατλαντικό.
Πρόκειται για καθησυχαστική οφθαλμαπάτη. Αν κάτι χαρακτηρίζει την εποχή μας, είναι η αποδυνάμωση της Ευρώπης, που αντιπροσώπευε το 25% του παγκόσμιου πληθυσμού το 1900 και θα είναι μόλις το 6% το 2100, και η μετακίνηση του κέντρου βάρους του Πλανήτη στον Ειρηνικό. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες μας δείχνουν τον Κόσμο όπως θα θέλαμε να είναι, που σημαίνει ολοένα και πιο παραμορφωμένο σε σχέση με τον πραγματικό.
Υπάρχουν λόγοι γι’ αυτό. Το παιχνίδι κατασκευάστηκε στην Ευρώπη, κατ΄εικόνα και καθ’ ομοίωση των αξιών, του τρόπου ζωής και των σπορ που ήταν δημοφιλή στους λευκούς άνδρες που το εμπνεύστηκαν. Ακόμα και στο εσωτερικό των δυτικών κοινωνιών, η διάθεση για αθλητισμό και πρωταθλητισμό και η πρόσβαση στις αντίστοιχες υποδομές και στις εγκαταστάσεις είναι κατανεμημένα με ταξικά και κοινωνικά κριτήρια. Οι ανισότητες αυτές πολλαπλασιάζονται όταν αφορούν το «Κέντρο» και την «Περιφέρεια».
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως, υπό το βάρος της πραγματικότητας, πολλά άλλαξαν στον Ολυμπισμό τα τελευταία 128 χρόνια. Κι όμως κατά έναν παράδοξο τρόπο, οι Αγώνες φαίνεται να χάνουν στο ματς με την Πραγματικότητα. Στην οικονομία, στις διεθνείς σχέσεις, στην ιδεολογία, στην κρατική οργάνωση κ.λπ. μοιάζει πλέον μπορετό να λειτουργεί κανείς αδιαφορώντας για τις προδιαγραφές, το ήθος και τις επιταγές της Δύσης, κάτι που αποδεικνυόταν ανέφικτο τα τελευταία πεντακόσια χρόνια. Είναι μόνο θέμα χρόνου να γυρίσουν την πλάτη στους «οικουμενικούς» μας Αγώνες τα δισεκατομμύρια του Παγκόσμιου Νότου και να μας αφήσουν και σε αυτό το πεδίο μόνους και μικρούς, αντιμέτωπους με την σκληρή πραγματικότητα.
