Τάσος Παπαναστασίου: Το σπάσιμο
2023 επιμέλεια Ελένη Μπούρα
εκδ. Μεταίχμιο και Τάσος Παπαναστασίου σελ. 280
Της Νατάσας Παπουτσή
Έκανε ζέστη αφόρητη ακόμη και για μια εκπαιδευμένη Λαρισαία σαν εμένα! Κι όμως όλα συνδεόταν όμορφα: ήλιος, θάλασσα και ησυχία στα παράλια του νομού. Έξι το πρωί, με μια ανατολή υπέροχη, απ’ αυτές που η ομορφιά σ΄ αφήνει άφωνο, γεμάτο σεβασμό για τη φύση. Καφές παγωμένος και ένα αστυνομικό μυθιστόρημα, ό,τι πρέπει για την περίσταση.
Απ’ τη Θεσσαλονίκη παιδί ο συγγραφέας, Τάσος Παπαναστασίου και ΄΄Το σπάσιμο’’ λεγόταν το βιβλίο του.
“Να θυμάσαι πως κάθε άνθρωπος που συναντάς κάτι φοβάται, κάτι αγαπά και κάτι έχει χάσει’’ διαβάζω στην αρχή. Λόγια σοφά του H. Jackson Brown, Jr που δεν προοιωνίζουν όμως τίποτα αισιόδοξο που να ‘’κολλάει’’ με το σκηνικό της παραλίας…
Ένα αστυνομικό ανθρώπινο ψυχογράφημα είναι το βιβλίο του, όσο προχωρώ τόσο βεβαιώνομαι. Ένα γαϊτανάκι ανθρώπινων ζωών που μπλέκουν μεταξύ τους. Και ώρες ώρες θαρρείς πως θα αρχίσουν οι ήρωες να βγαίνουν απ’ τις σελίδες του βιβλίου και να σου μιλάνε: να δικαιολογούν, να εμπιστεύονται, να γυμνώνουν τις ζωές τους μπροστά σου. Μόνο για σένα!
Νόμιμοι και παράνομοι, μπάτσοι, δικηγόροι, σωματέμποροι και πόρνες. Ψυχές σπασμένες, ραγισμένες, διαλυμένες σε χίλια κομμάτια… Να’ τος και ο τίτλος, σκέφτομαι! Εδώ δεν πρόκειται μόνο γι’ αυτό, πρόκειται ξεκάθαρα για σπασμένους ανθρώπους που ο καθένας για τους δικούς του λόγους επιλέγει να ‘’τσακίσει και να σπάσει’’ κάποιους άλλους.
Κεντρικός ήρωας ο αστυνόμος Απτόσογλου, που με βοηθό την Αντιγόνη Δημητρίου καλείται να επέμβει σε μια υπόθεση ενδοοικογενειακής βίας.
Ρουτίνα η κακοποίηση και μέχρι εδώ σχεδόν όλα αναμενόμενα. Δεν είναι όμως έτσι: ο Αρμάντο δεν είναι απλά ένας ακόμη νταής που κακοποιεί συστηματικά τη σύντροφό του, Αλίσα. Είναι δεξί χέρι σε κύκλωμα διακίνησης ανθρώπων: ανδρών και γυναικών, ενηλίκων και ανήλικων…
Και το βιβλίο σε ταξιδεύει απ’ την καταστροφή του Τσέρνομπιλ στα στενά της Κωνσταντινούπολης και από κει στην Θεσσαλονίκη. Σήμερα, τώρα!!
Οι πρωταγωνιστές πολλοί, που όπως είπαμε στην αρχή κάτι φοβούνται, κάτι αγαπούν και κάτι έχουν χάσει.
Σαν τη Δήμητρα Λιόλιου, την προϊσταμένη του Απτόσογλου: χρειάζεται πολλά χρήματα για τα νοσήλεια του γιού της.
Σαν τον Γιάννη Αστερίου, μεγαλοδικηγόρο με ακριβά γούστα και μια σύζυγο, την Ελένη, πλάσμα αδηφάγο, χωρίς φραγμούς.
Και σαν την Τάνια, με γονείς θύματα του Τσέρνομπιλ: πατέρα αλκοολικό και βίαιο και έναν αδερφό που η ραδιενέργεια του προκάλεσε όγκο στο κεφάλι. Η κοπέλα μένει έγκυος και οι δικοί της πουλάνε το παιδί της για να βοηθήσουν με τα χρήματα τον αδερφό της στις θεραπείες.
Η Τάνια έρχεται στην Ελλάδα για να το βρει και βρίσκεται μπλεγμένη σε κύκλωμα πορνείας.
Και σαν τον ‘’κύριο’’ Θανάση, οικογενειάρχη που ‘’αγαπάει’’ τα μικρά παιδιά…
Άνθρωποι δυνατοί και αδύναμοι, υπεράνω υποψίας, πετυχημένοι οικονομικά, πολιτικά και κοινωνικά.
Και το ‘’σπάσιμο’’ μια διαδικασία διαφορετική για τον καθένα. Ανάλογα με ό,τι αγαπά, ό,τι φοβάται, ό,τι έχασε… Είπαμε, αλλιώτικοι οι άνθρωποι: το ξύλο και ο βιασμός μπορεί να είναι το ίδιο βασανιστικό με τις τύψεις, τις ενοχές ή τις αναμνήσεις του καθενός…
Τους αναλύει τους ήρωές του ο Τάσος Παπαναστασίου, σε βαθμό κακουργήματος! Και όταν κλείσεις το βιβλίο και δεις τον ήλιο να ανατέλλει αναρωτιέσαι… Μόνο αναρωτιέσαι, για την ανθρώπινη φύση και τα έργα της,
Τα έργα μας, τα έργα των ανθρώπων μέσα σε τόση ομορφιά…
Δυνατό πολύ, διαβάστε το, όσοι αντέχετε αλήθειες κατάμουτρα!
Σ’ εμένα τελικά αρέσει πολύ το λεγόμενο ‘’νέο’’ αστυνομικό μυθιστόρημα. Με τον κακό μου εαυτό δεν ξέρω και γω ώρες ώρες τί να κάνω!!
