Το τραγικό συμβάν της σύγκρουσης των τραίνων δεν είναι μια «στραβή» που θα ανακόψει την προσπάθεια της κυβέρνησης για τον εκσυγχρονισμό και την ανάπτυξη του τόπου. Είναι το αποτύπωμα όλων όσων στρεβλώσεων επείγει να μετασχηματίσουμε ως κοινωνία. Παρομοίως τα αθώα νέα παιδιά κι όλα τα θύματα αυτής της τραγωδίας δεν είναι λίπασμα στο βωμό της ανάπτυξης, είναι ύβρις να θεωρούμε θυσία τον αφανισμό τους.
Τα παραπάνω δεν τα καταθέτω ως λόγια αντιπαράθεσης με κάποιους συμπολίτες μου που διατυπώνουν αντίστοιχες θέσεις, αλλά ως μια απόπειρα συνεννόησης στα βασικά. Ξεκινώ αυτή την απόπειρα με μια υπόθεση καλής πίστης: όντως ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του επιχειρούν να αλλάξουν πολλές από τις κακοδαιμονίες και παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας και όντως έχουν γίνει αρκετά βήματα σε αυτή την κατεύθυνση.
Κι όντως προσπαθεί μέσα από τις συμπληγάδες πέτρες όλων των στρεβλώσεων να κινηθεί ευέλικτα και να αποδώσει όσο περισσότερο και καλύτερο έργο μπορεί. Έχει να παλέψει λένε οι ίδιοι οι υποστηρικτές του ακόμη και με τις παλαιοκομματικές αντιλήψεις μέσα στο ίδιο του το κόμμα, έχει να παλέψει ας πούμε με το φίδι της διαφθοράς και της κομματικής νομενκλατούρας που επιβάλλει συνθήκες αναξιοκρατίας και ρουσφετιού.
Αν υποθέσω ως αληθινά όλα τα παραπάνω θα περίμενα από τον κο πρωθυπουργό μια στοιχειώδη οργή, η οποία με δημιουργικό τρόπο θα επιχειρούσε να πολεμήσει με όποιο κόστος την διαφθορά, να στήσει ένα μηχανισμό διαφάνειας και ελέγχου της εξουσίας του κάθε υπουργού, να ελέγχει τις συμβάσεις έργων ώστε αυτά να αποδίδονται μέσα στα χρονοδιαγράμματα και στον αρχικό τους προϋπολογισμό, να αφαιρέσει από τους βουλευτές την δυνατότητα να στήνουν μαγαζάκια εξυπηρετήσεως των ψηφοφόρων, αλλά να λειτουργούν με γνώμονα την συλλογική ανάπτυξη του τόπου τους, κοκ.
Όλη η παραπάνω στρεβλή λειτουργία του κράτους διαχέεται σε όλο το φάσμα της κοινωνίας και σε όλους τους επιμέρους θεσμούς και μηχανισμούς της. Στην Ελλάδα σήμερα ακόμη και το δίπλωμα οδήγησης, δηλαδή το αποδεικτικό ότι δεν είσαι επικίνδυνος οδηγός, δεν το ορίζει κάποια σοβαρή εξέταση, αλλά ο χρηματισμός. Προφανώς ο χρηματισμός και η διαφθορά δεν αφορά όλους τους δημόσιους υπαλλήλους, προφανώς η αναξιοκρατία, οι κομματικοί διορισμοί δεν αφορούν όλους τους Έλληνες πολίτες, αποτελούν όμως ενδημικά χαρακτηριστικά της λειτουργίας του κράτους.
Θα επιθυμούσα επομένως κι απαιτώ από τον κο Πρωθυπουργό, αυτή την ώρα που όλοι πονάμε, που όλοι είμαστε θλιμμένοι κι οργισμένοι, να σπάσει τα αποστήματα και να πάρει τις αντίστοιχες πρωτοβουλίες εκσυγχρονισμού του τρένου της Ελλάδας και όχι μόνο των ελληνικών σιδηροδρόμων, ξεκινώντας από τα “μέσα” του…
