ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ βράδυ. Στο Κλειστό του Αλκαζάρ σα να γυρίζεται μια ταινία βγαλμένη από τα παλιά. Χιλιάδες οπαδοί της ΝΔ, με σημαίες, κόρνες και ταμπούρλα στα χέρια, υποδέχονται τον πρόεδρο της ΝΔ και Πρωθυπουργό σε μια προεκλογική συγκέντρωση, χωρίς να έχουν ακόμα προκηρυχθεί οι εκλογές.
Ο Μητσοτάκης κάνει την εμφάνισή του στον γήπεδο, αποθεώνεται και κατευθύνεται προς την καρέκλα του για να ξεκινήσει το τελετουργικό. Τον υποδέχεται ο πρόεδρος της γαλάζιας κομματικής οργάνωσης στο νομό. Ο Ηλίας Σουφλιάς ανεβαίνει στο βήμα, φοράει τα γυαλιά του και διαβάζει. Κάποια στιγμή το πλήθος τον ακούει να λέει:
«Αγαπητοί συνοδοιπόροι στους αγώνες και τα όνειρα για καλύτερη Ελλάδα
Ως πρόεδρος της ΔΕΕΠ Λάρισας, ως εκπρόσωπος όλων των γενιών, της ΜΑΚΙ, της ΟΝΝΕΔ, της ΔΑΠ ΝΔΦΚ , των ΔΑΚΕ, των ΕΚΟ, των κομματικών οργανώσεων, Δηλώνω ότι θα δώσουμε ακόμη μια φορά τον καλό αγώνα για τη χώρα και τη ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.
Και σας ζητώ, χωρίς άλλα λόγια να δώσουμε και αυτόν τον αγώνα όλοι μαζί, ενωμένοι, έτσι όπως μόνο εμείς οι Νεοδημοκράτες ξέρουμε».
ΓΥΡΙΖΩ το κεφάλι μου και εντοπίζω τους παλαιότερους στην τοπική κομματική ιεραρχία. Χειροκροτούν. Λογικό. Ο δικός τους πρόεδρος αναφέρεται, για μια ακόμη φορά, (και) στην δική τους ιστορία.
ΌΤΑΝ πριν καιρό ο Ηλίας Σουφλιάς ανακοίνωνε την πρόθεσή του να διεκδικήσει την προεδρία της κομματικής οργάνωσης της ΝΔ στο νομό, η συντριπτική πλειοψηφία της κομματικής βάσης στάθηκε με σεβασμό απέναντι στην απόφαση αυτή, ανεξαρτήτως του τι ψήφισε τελικά ο καθένας τους. Ο ίδιος δεν είχε ανάγκη να δώσει τα διαπιστευτήρια του. Το όνομά του είχε ταυτιστεί με την ιστορία της τοπικής ΝΔ δεκαετίες πριν, το επίθετό του είχε ταυτιστεί με την ιστορία της παράταξης. Ήταν τότε που ο Γιώργος Σουφλιάς θα διεκδικούσε την προεδρία του κόμματος.
Ο Ηλίας Σουφλιάς έζησε τα πάντα εκείνη την περίοδο από κοντά. Πιο κοντά δεν γινόταν. Εξ απορρήτων του πανίσχυρου υπουργού, δίπλα του σε όλους τους αγώνες, ο Ηλίας Σουφλιάς διατήρησε την προσωπικότητά του αλώβητος. Δεν είναι καθόλου τυχαίο πως την περίοδο της παντοδυναμίας του Σαρακατσάνου υπουργού, στους «αστέρες» του περίφημου «υπογείου της Κούμα» δεν συμπεριλαμβάνονταν ο ίδιος. Κι αυτό, όχι γιατί εκείνος βρισκόταν στην Αθήνα, αλλά γιατί ουδέποτε δεν επεδίωξε να θέσει τον εαυτό του και τον ρόλο του σε ψηλότερη κλίμακα από αυτή που έπρεπε.
ΤΑ χρόνια πέρασαν και ο ίδιος από την αποστρατεία στην οποία έθεσε τον εαυτό του, μετά την αποχώρηση του Γιώργου Σουφλιά από την πολιτική, αποφάσισε να μπει ξανά στο παιχνίδι, αυτή τη φορά όμως σε έναν ρόλο διαφορετικό από αυτόν που είχε συνηθίσει: μπροστά από τις κουρτίνες και όχι πίσω τους.
ΑΥΤΕΣ οι κουρτίνες τραβήχτηκαν για τα καλά το βράδυ της Παρασκευής. Ο Ηλίας Σουφλιάς πήρε τον λόγο δικαιωματικά για να καλωσορίσει στη Λάρισα τον πρόεδρο Μητσοτάκη. Δυο επίθετα που κάποτε ταίριαξαν αλλά δεν τα κατάφεραν, συναντήθηκαν το βράδυ της Παρασκευής σε ρόλους διαφορετικούς.
ΓΙΑ τους περισσότερους αυτό μπορεί να μην λέει τίποτα. Για τους μυημένους ίσως και να λέει. Η αλήθεια είναι πάντως ότι η παράταξη της ΝΔ αποδεικνύει πως διαθέτει γερές ρίζες στην ελληνική κοινωνία. Και σ’ αυτό έχουν συμβάλλει με τον τρόπο τους άνθρωποι σαν τον Ηλία Σουφλιά που αγωνίστηκαν επί δεκαετίες ως απλοί στρατιώτες ενός κόμματος, που τις περισσότερες φορές τους έχει απογοητεύσει.
ΔΕΝ ξέρω πόσο σημαντικά μπορεί να ακούγονται όλα αυτά για έναν απλό πολίτη που ουδέποτε συμμετείχε σε κομματικούς μηχανισμούς. Ξέρω όμως καλά πως η Μεταπολιτευτική ιστορία του τόπου μας γράφτηκε επί δεκαετίες από δυο παρατάξεις, στις τάξεις των οποίων οι στρατιώτες έδιναν μεγάλες μάχες. Και η ιστορία τελικά δεν είναι τίποτα παραπάνω από το άθροισμα των δικών τους ιστοριών…
