Της Ειρήνης Παπουτσή – ΦΩΤΟ: Δ. Καστανάρας // LarissaPress
Γεννήθηκε στη Γερμανία, βρέθηκε στην Αλεξανδρούπολη και από κει στην Αθήνα και το Λουτράκι, όπου πέρασε το μεγαλύτερο μέρος των παιδικών του χρόνων. Μπασίστας στους «Απόντες» στα νεανικά του χρόνια, δηλώνει «παρών» ως ηθοποιός κατόπιν προτροπών και… πιέσεων του σκηνοθέτη Γιώργου Μπινιάρη, για να ακολουθήσει μια αξιοπρόσεκτη πορεία στο θέατρο, την τηλεόραση και τον κινηματογράφο.
Απέναντί μας ο γνωστός ηθοποιός Σήφης Πολυζωίδης ή αν θέλετε ο «Κυβερνήτης», καθώς πρωταγωνιστεί στη νέα παράσταση της κεντρικής σκηνής του Θεσσαλικού Θεάτρου, που κάνει πρεμιέρα την Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου, στο Θέατρο Κώστας Τσιάνος, με την αριστουργηματική κωμωδία του Νικολάι Γκόγκολ Ο Επιθεωρητής, σε σκηνοθεσία Κυριακής Σπανού.
Από τις… μοτοσυκλέτες το πιάσαμε – αγάπη και των δυο μας βλέπεις – και αν και δεν ταίριαξαν σε κυβικά και μοντέλα τα χνώτα μας γρήγορα βρεθήκαμε να κουβεντιάζουμε σα γνώριμοι, με τον Σήφη Πολυζωίδη να με κερδίζει με την αμεσότητα μα και το «πυκνό» του λόγου του.
«Σας γνωρίζουμε κυρίως από το ρεαλιστικό θέατρο. Αποτελεί μια πρόκληση η φόρμα της κωμωδίας και αν ναι σε ποιο επίπεδο;», τον ρωτώ για την παράσταση και τον ρόλο του, με την απάντηση να έρχεται «κοφτή», σαν τα XT που αγαπάει.
«Αν δεν είσαι αληθινός δε γίνεται τίποτα, δεν υπάρχει φόρμα. Από κει και πέρα έχω δουλέψει τη φόρμα και στο παρελθόν, θα έλεγα πως είναι πιο… σουρεάλ και δεν κρύβω πως, στην αρχή τουλάχιστον, με δυσκόλεψε», απαντά με αφοπλιστική ειλικρίνεια, περιγράφοντας ένα έργο διαχρονικό που συζητά με το κοινό για τη διαφθορά μέσα από μια απίστευτη κωμική μηχανή που στηρίζεται στην παρεξήγηση.
«Το έργο του Γκόγκολ, αν και κωμωδία, προκάλεσε τριγμούς όταν πρωτοπαρουσιάστηκε στην Πετρούπολη, με τον ίδιο τον Τσάρο να μην κρύβει τη δυσαρέσκειά του. Θεωρείτε πως θα προκαλέσει δυνατές αντιδράσεις στους θεατές ή ο κοινωνικός μιθριδατισμός οδηγεί μοιραία στο να συνηθίσουμε και την πολιτική παρακμή;», επιχειρώ να τον «τσιγκλήσω» να πει περισσότερα, με την απάντηση να έρχεται το ίδιο κοφτή.
«Η παρακμή της πολιτικής έχει φτάσει στο pick της, η πολιτική η ίδια είναι σε τέλμα και αν με ρωτάτε ειλικρινά δεν ξέρω αν υπάρχει τελικά πολιτική ή μόνο συμφέροντα. Κατά την άποψή μου ο υγιώς σκεπτόμενος άνθρωπος με το που θα ανέλθει το κόμμα που υποστηρίζει στην εξουσία θα’ πρεπε να βρεθεί αυτομάτως στη θέση και τον ρόλο της αντιπολίτευσης», θα πει, σημειώνοντας εδώ και τον ρόλο και την στάση της Τέχνης απέναντι στην εξουσία και τη διαφθορά.
«Η Τέχνη είναι για να σε… ταρακουνάει, να εξάπτει τη φαντασία, μα θα πρέπει να’ ναι και παρεμβατική πέρα από παρηγορητική. Δες π.χ. ποιος ήταν ο ρόλος της παράστασης «Το μεγάλο μας τσίρκο» την περίοδο χούντας και θα αντιληφθείς αμέσως τι εννοώ», επιμένει, ενώ παραδέχεται το κόστος που μπορεί να έχει μια τέτοια καλλιτεχνική στάση, σαν του θυμίζω τα… παρατράγουδα και το κατέβασμα της παράστασης «Ισορροπία του Nash», από την Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, όπου πρωταγωνιστούσε, μα και τα όσα πέτυχαν οι συντελεστές του «Ζωτικού χώρου» (Lebensraum), του Θανάση Τριαρίδη, αλλάζοντας τον νόμο για τους ανθρώπους με αναπηρία.
«Και ο Επιθεωρητής, ο κόσμος του, κωμικός και συνάμα σκοτεινός και παρηκμασμένος. Αλήθεια τελικά υπάρχει ελπίδα για τα πρόσωπά του ή έστω λύτρωση για τον θεατή;», επιστρέφω στην παράσταση και τον ρόλο του ως «Κυβερνήτης», με τον Σήφη Πολυζωίδη να μιλά για έναν διεφθαρμένο άνθρωπο που προσπαθεί να κρυφτεί από τον έλεγχο, μα και τους… «καθρέφτες» που περιμένουν το κοινό.
«Όχι, λύτρωση θεωρώ πως δεν υπάρχει. Μα ο θεατής, μαθημένος όπως όλοι μας – με ελάχιστες εξαιρέσεις – από μικρός “στα βίσματα”, νομίζω πως θα δει τον εαυτό του και την στάση που κρατά απέναντι σε όλα αυτά που συμβαίνουν», μιλά με θέρμη για το έργο, που απευθύνεται «σε ανθρώπους ηλικίας από 8 έως 108 ετών!».
Η κουβέντα μας φτάνει στο τέλος της και μοιραία έρχεται η ερώτηση για την αναγνωρισιμότητα – κυρίως μέσω τηλεόρασης – μα και τα μελλοντικά του σχέδια, με τον ίδιο να συζητά τηλεοπτικά για τη νέα σεζόν, αλλά και να πρωταγωνιστεί στην παράσταση Ο Τόρνος, που θα ανέβει τον Φεβρουάριο σε θεατρική σκηνή των Αθηνών.
«Τηλεοπτικά θα δούμε, η τηλεόραση άλλωστε σε κάνει πιο προσιτό. Μπαίνεις με… τσαμπουκά στα σπίτια του κόσμου μέσω της οθόνης και διαπιστώνεις γρήγορα πως κάποιοι καταλήγουν να σε αποκαλούν με το όνομα ρόλων που υποδύθηκες. Αφού με ρωτάς πάντως, εγώ με το σταριλίκι δεν το’ χω. Σταρ είναι ο Ντε Νίρο και ο Πατσίνο, εγώ είμαι απλώς γνωστός», καταλήγει γελώντας.
Μηχανοκίνητος και αντισυμβατικός, αισιόδοξος μα και σκεπτόμενος και παρεμβατικός μέσω της Τέχνης του, ο Σήφης Πολυζωίδης ήρθε για μείνει, επιμένοντας σε ένα θέατρο που αν μη τι άλλο θα μας βάλει να σκεφτούμε και, ποιος ξέρει, ίσως και να αναθεωρήσουμε την στάση μας με το τέλος της παράστασης. Τώρα θα μου πείτε, ψυχογράφημα κάνεις; Συνέντευξη ήταν και πιστέψτε με, την απόλαυσα μέχρι τέλους!
