Της Ειρήνης Παπουτσή – ΦΩΤΟ: Δ. Καστανάρας // LarissaPress
Ηθοποιός, σκηνοθέτης και δάσκαλος του θεάτρου. Κοσμοπολίτης, ερεύνησε όσο λίγοι το σωματικό – δημιουργικό θέατρο, ενώ αποτέλεσε μέλος του περίφημου Theatre de Complicite στο Λονδίνο και συνεργάστηκε με τον Πήτερ Μπρουκ και την Αριάν Μνουσκίν, ιδρύτρια του περίφημου παριζιάνικου πρωτοποριακού σκηνικού συνόλου Théâtre du Soleil.
Μπήκε στα σπίτια μας και στις καρδιές μας ως αμόρφωτος οσφυοκάμπτης νομάρχης της χούντας, με τον ίδιο να αποσπά διθυραμβικές κριτικές για την προσέγγιση του ρόλου, ως «Διονύσης Καλογεράς», στο σήριαλ του ΑΝΤ1 «Άγριες Μέλισσες», για να βρεθεί φέτος…ένστολος και «Εκτός υπηρεσίας», υπηρετώντας την κωμωδία, μέσα από τη νέα τηλεοπτική σειρά της ίδιας συχνότητας.
Ο λόγος για τον Κώστα Φιλίππογλου, έναν από τους πιο αξιόλογους ηθοποιούς και σκηνοθέτες της γενιάς του, που βρίσκεται στη Λάρισα σκηνοθετώντας την Παιδική Σκηνή του Θεσσαλικού Θεάτρου και μιλά στη LarissaPress για τη σχέση του με το «Θεσσαλικό», την Ιλιάδα του Ανδρέα Φλουράκη, τις ιδιαιτερότητες του παιδικού θεάτρου, την τηλεοπτική του παρουσία, τα μελλοντικά του σχέδια μα και την αγάπη του για τη Λάρισα, όπου και θα επιδιώξει να εκλεγεί… νομάρχης!!!
«Μετά την Οδύσσεια ξαναβρίσκω με χαρά το Θεσσαλικό Θέατρο σκηνοθετώντας τούτη τη φορά την Ιλιάδα, επίσης του Ανδρέα Φλουράκη, σε μια ακόμη εξαιρετική συνεργασία. Δημιουργικότητα, σοβαρότητα, σεβασμός και αγάπη για τον θεατή και τον καλλιτέχνη χαρακτηρίζουν το “Θεσσαλικό”, ένα από τα πιο οργανωμένα και το πιο ιστορικό ΔΗΠΕΘΕ της χώρας μας», στάζει μέλι για το θέατρο και τους συνεργάτες του ο κ. Φιλίππογλου, σημειώνοντας τα υψηλά του στάνταρ, αλλά και την ποιότητα ζωής της Λάρισας, μην κρύβοντας την αδυναμία του για την πόλη.
«Έχοντας εργαστεί και στο παρελθόν εδώ έχω ζήσει την πόλη και τους ανθρώπους της, την αγαπώ τη Λάρισα και μου αρέσει τόσο πολύ που θα επιδιώξω να εκλεγώ… νομάρχης της», χαριτολογεί, δίνοντάς μας παράλληλα και το σκηνοθετικό στίγμα της παράστασης.
«Σκηνοθετώντας την Οδύσσεια πολλοί μίλησαν για επιτομή του σωματικού θεάτρου με οδηγό το χιούμορ. Να αναμένουμε ανάλογη συνέχεια ή μας περιμένουν εκπλήξεις;», τον ρωτάμε, με τον ίδιο να σημειώνει με νόημα πως «κάθε έργο είναι σα να ζητά τον δικό του χώρο».
«Θα κινηθούμε στα ίδια χνάρια (σ.σ. σκηνοθέτιδα στο πλευρό του η Γιώτα Σερεμέτη), ωστόσο η δομή του έργου είναι κινηματογραφική, με 22 σκηνές και 10 χαρακτήρες να κινούνται στον χώρο. Ένα οπτικοποιημένο θέατρο με πιο σύγχρονη σκηνοθεσία και τη χρήση πολυμέσων, δοσμένο με αντιπολεμική ματιά», περιγράφει, προσθέτοντας με νόημα πως «κάθε έργο είναι σα να ζητά το δικό του ανέβασμα, τον χώρο του».
«Δύσκολο κοινό τα παιδιά», πιότερο διαπιστώνουμε παρά ρωτάμε, με τον Κώστα Φιλίππογλου να δηλώνει με πίστη: “Δεν είναι δύσκολο, είναι όμορφο γιατί δεν είναι αλλοτριωμένο”!
«Όταν “κερδίσεις” το παιδί το κέρδισες για πάντα», δεν κρύβει την πίστη μα και τον ενθουσιασμό του για τις παιδικές σκηνές, ενώ στέκεται ιδιαίτερα σε μια παιδαγωγική διαδικασία «ώστε να προσεγγίσουμε το παιδί με την Τέχνη και να διαμορφώσουμε μέσω αυτής μορφωμένους – με την έννοια της μορφής – πολίτες», κρίνοντας μάλιστα απαραίτητο το παιδί να συνοδεύεται από γονείς ή εκπαιδευτικούς, ώστε τα όποια ερεθίσματα να συζητιούνται προκειμένου να μιλάμε για μια ολοκληρωμένη διαδικασία.
«Σε μια γενικότερη προσέγγιση θα έλεγα πως φέτος θα διαπιστώσουμε το αν άλλαξε και πόσο το κοινό, καθώς μετά από δύο χρόνια πανδημίας φύγαν οι μάσκες και τα πρωτόκολλα. Αίσθησή μου είναι πως ήδη βγήκαν και είδαν θέατρο νεότερες ηλικίες, ενώ όσον αφορά στο ρεπερτόριο κυριάρχησε θεατρικά η κωμωδία εν αντιθέσει με τις τηλεοπτικές παραγωγές, όπου ο θεατής δεν είχε πρόβλημα με το να παρακολουθήσει και πιο δραματικές δημιουργίες. Άλλωστε, αν με ρωτάτε, διασκεδάζω δε σημαίνει απαραίτητα πάω να γελάσω, αφού υπήρξαν χαρακτηρισμένα ως “βαριά” έργα που κέρδισαν το χειροκρότημα, αποσυμπιέζοντας μαεστρικά και με χιούμορ τον θεατή».
«Μα μετά τον νομάρχη Καλογερά να βρεθείτε… εκτός υπηρεσίας;», τον πειράζουμε για τη νέα του τηλεοπτική εμφάνιση, με τον γνωστό ηθοποιό να στέκεται στη δυναμική της τηλεόρασης, υπογραμμίζοντας ωστόσο το θεατρικό μπαγκράουντ που θα πρέπει να τη συνοδεύει ώστε να κρατηθεί ψηλά το αισθητικό και καλλιτεχνικό αποτέλεσμα που θα προκύψει.
«Και ο ρόλος του σκηνοθέτη; Τελικά πρέπει να είναι ο απόλυτος “άρχοντας” μιας παράστασης;», τον ρωτάμε έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού μας και τα κακώς κείμενα που αναδείχθηκαν με το me too.
«Πιστεύω πως ο σκηνοθέτης είναι ο απόλυτος καθοδηγητής μιας παράστασης. Όταν σκηνοθετώ, καλή ώρα με την Ιλιάδα, βρίσκομαι σε έξαψη, χάνω τον ύπνο μου, ωστόσο στόχος είναι η σωστή καθοδήγηση για την προσέγγιση ενός όσο το δυνατόν αρτιότερου καλλιτεχνικού αποτελέσματος. Κακοποιητικές και προσβλητικές συμπεριφορές, που στο παρελθόν θεωρήθηκαν κανονικότητα, είναι κατακριτέες μα και αδιανόητες και με χαρά μαθαίνω πως το Εθνικό Θέατρο προχωρά στη σύνταξη ενός Κώδικα Δεοντολογίας, που πιστεύω εξελικτικά θα εφαρμοσθεί παντού», τονίζει ο κ. Φιλίππογλου.
Όσο για τα θεατρικά του σχέδια, τον χειμώνα θα τον απολαύσουμε στην σκηνή του Εθνικού Θεάτρου και στην παράσταση «Ο άλλος», της Πένυς Φυλακτάκη, σε σκηνοθεσία της Σοφίας Πάσχου, με τον ίδιο να μην κρύβει το καμάρι του για τη σκηνοθέτιδα και μαθήτριά του.
«Το χειμώνα άλλος θα έχει το σκηνοθετικό άγχος και εγώ θα… απολαμβάνω ως ηθοποιός», γελά με την καρδιά του, όσο υπόσχεται να γελάσουμε και μεις με τη σύγχρονη προσέγγιση της Ιλιάδας!
