Το ημερολόγιο έγραφε 3 Αυγούστου του 2021 όταν, εδώ δίπλα μας στα παράλια της Αγιάς, συντελέστηκε ένα άγριο έγκλημα. Μια γυναικοκτονία. Μια ακόμα γυναικοκτονία. Στην Ελλάδα, μόνο μέσα στο 2021, δολοφονήθηκαν 13 γυναίκες είτε από νυν είτε από πρώην συζύγους. Η τελευταία έλαβε χώρα στην Κρήτη την προηγούμενη εβδομάδα. Και η ερώτηση είναι μια. Είστε όλες εδώ; Και η απάντηση είναι μια. ‘Όχι, λείπουν οι δολοφονημένες.
Πρώτα από όλα δύο είναι, κατά τη γνώμη μου, οι κυριότερες αιτίες που οπλίζουν το χέρι του εν δυνάμει δολοφόνου. Η πρώτη έχει να κάνει καθαρά με τον ίδιο, την νοσηρή ψυχή του και το άρρωστο μυαλό του, τα οποία αμφότερα είναι γεμάτα μισογυνισμό. Η δεύτερη έχει να κάνει με την ιδιοκτησιακή αντίληψη της πατριαρχίας που οικοδομεί άρρωστα μυαλά. Επομένως, και οι δύο αιτίες σχετίζονται μεταξύ τους, καθώς η δεύτερη ενισχύει και συντηρεί την πρώτη. Δυστυχώς, ζούμε σε μια χώρα συντηρητική και οπισθοδρομική, διότι πολλές οικογένειες μεγαλώνουν τα παιδιά τους με βάση το πατριαρχικό μοντέλο, και το χειρότερο όλων είναι ότι αυτές οι οικογένειες έχουν για παιδιά και κορίτσια/γυναίκες, και το χείριστο όλων είναι ότι στο μέλλον ανήκουν είτε στη μεριά του θύτη είτε αυτή του θύματος. Γονείς μεγαλώστε τα παιδία σας με την αρχή της ισότητας των δύο φύλων και αποβάλλετε οποιαδήποτε συντηρητική λογική και πρακτική. Γονείς, όταν βλέπετε στα παιδία σας συμπεριφορές που σας ανησυχούν, να απευθύνεστε άμεσα σε κάποιο ειδικό και αφήστε στην άκρη κόμπλεξ και ταμπού, όπως το δικό μου παιδί είναι μια χαρά, το δικό μου παιδί δεν πρόκειται να επισκεφτεί ποτέ ψυχολόγο και άλλα τέτοια παρωχημένα. Να τονίσω ότι είναι επιβεβλημένη η μόνιμη παρουσία ψυχολόγου ή ακόμα και ψυχιάτρου σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Γονείς και σχολείο μπορούν να διαδραματίσουν καθοριστικό ρόλο ενάντια στη μάστιγα των γυναικοκτονιών, πριν αυτές εξελιχθούν σε μόνιμο φαινόμενο. Ο χαρακτήρας και η προσωπικότητα των ανθρώπων διαμορφώνεται από μικρή ηλικία.
Δεκατρείς γυναίκες, μάνες, κοπέλες, εργαζόμενες και, εν κατακλείδι, ψυχές δολοφονήθηκαν με απίστευτη βαρβαρότητα από άνανδρους μισογύνηδες επικαλούμενοι απύθμενη ζήλεια ή παράφορο έρωτα ή κάποιο ψυχιατρικό νόσημα. Τίποτα από αυτά δεν ισχύει. Τα πράγματα είναι απλά, είστε ανθρωπόμορφα τέρατα. Θεωρείτε κατώτερο και μισείτε το γυναικείο φύλο. Οι γυναίκες έχουν αποδείξει διαχρονικά ότι αποτελούν τους στυλοβάτες της ελληνικής οικογένειας και κοινωνίας, καθώς ο ρόλος τους είναι πολυσύνθετος και για αυτό το λόγο (όπως και για πολλούς άλλους) αξίζουν το σεβασμό μας και τον θαυμασμό μας. Παραδείγματα υπάρχουν πολλά – όμως για να μην φλυαρώ – ας δούμε το δύσκολο έργο που έχει και φέρνει εις πέρας με επιτυχία, τόσο σε επαγγελματικό όσο και σε οικογενειακό επίπεδο, μια εργαζόμενη μητέρα. Και τότε και οι πιο δύσπιστοι θα πειστούν. Το ελπίζω τουλάχιστον. Ευτυχώς, υπάρχουν πολλοί που σέβονται το γυναικείο φύλο μιας και σε καθημερινή βάση βλέπουν την προσφορά των γυναικών στην οικογένεια, στην πολιτική, σε συλλόγους/σωματεία και γενικότερα στην κοινωνία.
Κλείνοντας, γονείς, σχολείο και πολιτεία πρέπει να δράσουν τώρα, ώστε να μην θρηνήσουμε άλλες ψυχές. Γονείς μεγαλώστε σωστούς ανθρώπους και όχι ψευτοπαλληκαράδες. Άνδρες σεβαστείτε και αγαπήστε τις γυναίκες σας είτε γίνουν οι
μανάδες των παιδιών σας είτε όχι. Γυναίκες σπάστε το φόβο και μιλήστε ανοιχτά. Υγιείς ψυχικά άνθρωποι θα υψώσουμε τείχος προστασίας και όλοι μαζί θα στείλουμε αυτά τα κτήνη εκεί που τους αξίζει. Οι εποχές που ζούμε δεν μας αξίζουν.
Αθανάσιος Καραΐσκος
Πολιτικός Επιστήμονας ΑΠΘ
