Με την διαγραφή του κ. Μπογδάνου ο Κυριάκος Μητσοτάκης, 47 χρόνια και μία μέρα μετά την ίδρυση του κόμματος της ΝΔ από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, δείχνει ότι διαθέτει τόσο την αποστροφή προς καθετί διχαστικό όσο και την πυγμή και το πολιτικό θάρρος που χαρακτήριζαν τον αείμνηστο ιδρυτή της κεντροδεξιάς παράταξης.
Σε στιγμές κρίσιμες για το Ελληνικό έθνος, το οποίο προσπαθεί να ανταπεξέλθει- με επιτυχία προς το παρόν- είναι καθήκον των ανθρώπων που έχουν επιφορτιστεί με την ευθύνη να εστιάζουν σε αυτά που μας ενώνουν και όχι σε αυτά που μας χωρίζουν.
Η Ιστορία έχει αποφανθεί, έχει κρίνει και αποδώσει δικαιοσύνη. Ο λαός επίσης. Η σημασία της μάχης στο Βίτσι για την εξέλιξη της φιλελεύθερης δημοκρατίας στην Ελλάδα είναι αναμφισβήτητη. Το ΚΚΕ και ο κ. Παφίλης έχουν συγκεκριμένο ακροατήριο και όσο και αν αυτό συρρικνώνεται λόγω του απολιθωμένου πολιτικού λόγου, η ίδια η επιβίωση του είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την αναφορά στο παρελθόν και την προσκόλληση σε αυτό.
Η ΝΔ όμως είναι το κόμμα που καλείται να πάει την Ελλάδα βήματα μπροστά. Η ευθύνη είναι τεράστια και ξεφεύγει από τα στενά όρια των ιδεολογικών στεγανών, απέχει πολύ από την ενασχόληση με τα λυμένα και απαιτεί προσήλωση στα άλυτα. Η διαγραφή Μπογδάνου εντάσσεται στα πλαίσια της προσπάθειας εθνικής συμφιλίωσης στην οποία με τη νομιμοποίηση του ΚΚΕ το 1974 έβαλε τη σφραγίδα του ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και με την συγκυβέρνηση το 1989 ακολούθησε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης.
Είναι επίσης ενδεικτική της αντίληψης του Κυριάκου Μητσοτάκη για την πάση θυσία φυγή της Ελλάδας μπροστά. Ένας Πρωθυπουργός που επί των ημερών του η Ελλάδα επέδειξε φρόνημα αποτροπής και εξοπλιστικό πυρετό δεν χρειάζεται να κάνει κανένα μάθημα φιλοπατρίας ούτε βέβαια να καταφύγει σε πομφόλυγες προς άγραν ψήφων.
Το μέλλον των παιδιών μας και των παιδιών των παιδιών μας είναι αυτό που διακυβεύεται και όλοι γνωρίζουμε ότι πολύ μικρή σημασία έχει σε ποια πλαγιά του Γράμμου ήταν οι προ παππούδες τους τον Αύγουστο του 1949.