Τα τελευταία χρόνια ιδιαίτερα διατηρώ μία σχέση με την εκκλησία, εξομολογούμαι, εκκλησιάζομαι και πηγαίνω και αρκετά συχνά στο Άγιο Όρος. Παρόλα αυτά, αν μου ζητούσε κάποιος να του πω προσωνύμια της Παναγίας, με τίποτα δεν θα θυμόμουν όσα μνημόνευσε στο χθεσινό του μήνυμα ο – κατά τα δικά του λεγόμενα – άθεος, Αλέξης Τσίπρας.
Ακολουθώντας το άλλοτε success story του πρώην Βρετανού πρωθυπουργού Tony Blair και διαθέτοντας επίσης επικοινωνιακό χάρισμα ο κ. Τσίπρας υιοθέτησε μία τακτική που έβαλε στο περιθώριο την αριστερή πτέρυγα του κόμματός του και κέρδισε την εξουσία.
Αναφέρω τον Tony Blair γιατί και αυτός, όπως ο κ. Τσίπρας έφτασε στο σημείο χωρίς επιστροφή όταν, πολύ απλά, έχασε την αξιοπιστία του. Ο Blair το κατάλαβε και αποσύρθηκε, ο κ. Τσίπρας νομίζει ότι μπορεί να επανακάμψει. Δεν μπορεί γιατί δεν έχει καν αντιληφθεί ότι σε αυτήν την προσπάθεια που κάνει να φανεί αρεστός σε όσο μεγαλύτερη μερίδα του πληθυσμού γίνεται, καταφέρνει τα αντίθετα αποτελέσματα. Δεν «γράφει» πια ούτε στον φακό, το μεγάλο του ατού, κάποτε.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα του Σύριζα σήμερα, όπως και στο Εργατικό κόμμα της Βρετανίας στη δύση του Blair, είναι το πάλαι ποτέ πλεονέκτημά του: ο αρχηγός του.
Αυτό συμβαίνει γιατί έχει απωλέσει κάθε ιδεολογικό στίγμα στο βωμό της άγρας ψήφων, είτε μέσω σύμπλευσης με ανθρώπους με αντίθετη ή και καθόλου ιδεολογία που κάποτε τους ένωσε η δίψα για εξουσία , είτε μέσω της υιοθέτησης οποιουδήποτε αφηγήματος, όπως το χθεσινό του , που πραγματικά θα ζήλευε και ο επίτροπος της ενορίας μου. Το λάθος του όμως είναι ότι ο μεσαίος χώρος που θέλει να ξανακερδίσει από τον κ. Μητσοτάκη διαθέτει το ένστικτο και την αντιληπτική ικανότητα να τον πάρει χαμπάρι, και τον έχει.
Η διαφορά του κ. Μητσοτάκη είναι ότι από την αρχή έθεσε κόκκινες γραμμές και δεν φοβήθηκε να συγκρουστεί. Ξέρει ότι δεν μπορείς να αρέσεις σε όλους. Πρωθυπουργός είσαι, όχι παγωτατζής. Παραδέχεται επίσης τα λάθη του, σε αντίθεση με τον κ. Τσίπρα.
Είναι σαφώς δύσκολο για τον Σύριζα να αλλάξει σελίδα και δεν θα το κάνει εύκολα. Έχει κερδίσει την εξουσία με τον κ. Τσίπρα και οι επικοινωνιολόγοι του έχουν αντικαταστήσει τους θεωρητικούς της Αριστεράς στην ιδεολογική ιεράρχηση. Έχει όμως ορίζοντα δεκαετούς αγρανάπαυσης μπροστά του. Θα πρέπει να αρχίσει να το σκέφτεται.
