Του Ηλία Σκυλλάκου
H Μαρία Κισκίνη, είναι μια Λαρισαία εθελόντρια που δεν συναντάς συχνά. Το γεγονός άλλωστε ότι χρησιμοποιεί τα χρώματα ως μέσο αλληλεγγύης και προσφοράς δεν είναι και τόσο συνηθισμένο στις μέρες μας.
Και όμως η Μαρία έχει εδώ και καιρό αρπάξει τα πινέλα και τις μπογιές ζωγραφίζοντας εθελοντικά τους τοίχους ιδρυμάτων σχολείων, νοσοκομείων, και άλλων φορέων για καλό σκοπό.
Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή.
Η Μαρία Κισκίνη είναι μια εργαζόμενη μητέρα δύο παιδιών και αυτοδίδακτη στη ζωγραφική. Το εγχείρημά της ξεκίνησε πριν λίγα χρόνια όταν η αγάπη της για τα παιδιά την οδήγησε να στείλει το θετικό μήνυμα αισιοδοξίας και χαράς.
Ξεκίνησε να ζωγραφίζει παράλληλα τους τοίχους του 44ου Δημοτικού Σχολείου της Λάρισας και της Παιδιατρικής Κλινικής του ΓΝΛ, για ένα και μοναδικό λόγο. Για να προσφέρει απλόχερα χαμόγελο στα παιδιά. Τώρα σειρά έχουν τα γραφεία των εργαζομένων του ΕΚΑΒ και της Ένωσης Αστυνομικών Λάρισας.
Όπως εξήγησε στη LarissaPress.gr όλα ξεκίνησαν πριν κάποια χρόνια όταν αποφάσισε με την διευθύντρια τότε του 44ου Δημοτικού Σχολείου Ελένη Αλεξούλη, να ζωγραφίσει όμορφες εικόνες, με μοναδικά χρώματα τους τοίχους τους σχολείου.
«Η χαρά των παιδιών όταν αντικρίζουν αυτές τις χρωματιστές εικόνες» είναι ξεχωριστή» λέει η κα Κισκίνη, τονίζοντας παράλληλα πως κάτι αντίστοιχο θέλησε να πετύχει και στην Παιδιατρική Κλινική του ΠΓΝΛ. «Τα παιδιά που νοσηλεύονται μέσα σε ένα νοσοκομείο έχουν μεγάλο πόνο. Πιστεύω πως με αυτό τον τρόπο η διαμονή σε ένα νοσοκομειακό χώρο γίνεται περισσότερο οικεία και όμορφη» σημειώνει.
Όμως τα πινέλα της Μαρίας έχουν «πάρει φωτιά» το τελευταίο καιρό, καθώς σε συνεργασία με το Δ.Σ της Ένωσης Αστυνομικών Λάρισας και τον πρόεδρο Θανάση Νταβούρα ζωγραφίζει τους τοίχους των γραφείων της Ένωσης.
Παράλληλα σε συνεργασία με τον πρόεδρο των εργαζομένων του ΕΚΑΒ Λάρισας Γιάννη Γούλα και την Νατάσα Σαμαρά, θα ολοκληρώσει την «δουλειά» της στα γραφεία των εργαζομένων του ΕΚΑΒ, δίνοντας ανοιχτόχερα στήριξη στον αγώνα εκείνων που καθημερινά με την δουλειά τους σώζουν ζωές.
«Ανταποδίδω με αυτό τον τρόπο σε αυτούς που προσφέρουν κοινωνικό έργο. Αυτή είναι η ελάχιστη πράξη μπροστά στο μεγάλο έργο τους», αναφέρει για την επιλογή της αυτή και δεν διστάζει να μας αποκαλύψει πως τα σχέδια της έχουν και συνέχεια.
Στόχος μου είναι να μεταμορφώνω τους τοίχους σε κάτι όμορφο. Θέλω να δίνω χρώμα στην ζωή, γιατί ζωή σημαίνει χαρά» μας λέει χαρακτηριστικά και γεμάτη ενθουσιασμό σαν μικρό παιδί, τονίζει ότι «οι άψυχοι τοίχοι αποκτούν ζωντάνια όταν μέσα από τα χρώματα, στέλνεις μηνύματα».
«Ο εθελοντισμός είναι κάτι πολύ σημαντικό και αποτελεί μια σπουδαία αξία στη ζωή ενός ανθρώπου» ήταν η τελευταία κουβέντα που μας είπε λίγο πριν την αποχαιρετήσουμε ενώ από την μεριά μας της ευχηθήκαμε καλή δύναμη στο υπέροχο αυτό έργο…
