Μετά την Κοινωνιολογία, ήρθε η ώρα, το Υπουργείο Παιδείας να εξοστρακίσει και την τέχνης από τη ζωή των εφήβων. Η ηγεσία του Υπουργείου έτρεξε να προλάβει τις «κακές παρέες». Κάποιος τους είπε ότι στην εφηβεία συμβαίνουν σημαντικές μεταβολές σε όλα τα επίπεδα (ψυχολογικό, σωματικό, νοητικό) και οι έφηβοι για να χειριστούν αυτές τις μεταβολές αναζητούν πρότυπα και χαρακτηριστικά για να υιοθετήσουν και να διαμορφώσουν έτσι την ταυτότητά τους. Η τέχνη, σύμφωνα με την UNESCO, “είναι φυσικό μέσο μόρφωσης… διδάσκει ουσιαστικές αξίες για την πλήρη πνευματική και συναισθηματική» ανάπτυξη και αποδοχή, με μια διαφορά: η Τέχνη προκαλεί!
Προκαλεί τις ανθρώπινες αισθήσεις διεγείροντας τον νου και το συναίσθημα. Η διέγερση όμως, οδηγεί στη δράση προς την απελευθέρωση δημιουργικών δυνάμεων και ανάπτυξης κριτικής σκέψης. Μετατρέπει το άτομο/μαθητή, από απλό δέκτη της πληροφόρησης και γνώσης των παραδοσιακών μαθημάτων, σε δρων υποκείμενο. Ένα υποκείμενο που επηρεάζει τα πράγματα, που επενεργεί πάνω τους και τα μετασχηματίζει, που έχει άποψη και την εκφράζει ελεύθερα.
Διέγερση… απελευθέρωση… μετασχηματισμός… δράση… άποψη! Επικίνδυνα πράγματα. Είναι πιο ασφαλές, για τους ιθύνοντες, τα παιδιά ν’ αναζητούν την έκφραση των καταπιεσμένων δημιουργικών δυνάμεων της εφηβείας και τα πρότυπά τους στην βιομηχανία του θεάματος, στην υποκουλτούρα και στα ριάλιτι των καναλιών.
Η τέχνη πέρα από την ανάπτυξη δεξιοτήτων και ικανοτήτων, ανατρέπει τον απομονωτισμό του ατομοκεντρικού συνήθως σχολικού προγράμματος, αφού συχνά απαιτούνται συλλογικές, ομαδικές και συνεργατικές δράσεις.
Συλλογικότητα… ομαδικότητα… συνεργατικότητα! Επικίνδυνα πράγματα. Μη ξεχνάμε ότι στις έγκλειστες κοινωνίες επιβάλλεται η «ατομική άσκηση ή μέχρι 2 άτομα», πόσο μάλλον όταν η άσκηση δεν αφορά το σώμα αλλά τον νου και το συναίσθημα!
Η απόφαση για κατάργηση των καλλιτεχνικών μαθημάτων στις 5 από τις 6 τάξεις της Δ/μιας Εκ/σης καθώς και άλλες αλλαγές του νέου νομοσχεδίου όπως η αύξηση των γραπτώς εξεταζόμενων μαθημάτων αποδεικνύει ότι τούτη η κυβέρνηση θέλει ένα σχολείο εξετασιοκεντρικό, προθάλαμο και κόφτη της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, τροφοδότη της παραπαιδείας, θέλει μαθητές χειραγωγήσιμους, θέλει μελλοντικούς πολίτες νοητικά και συναισθηματικά ευνουχισμένους. Θέλει πολίτες ελίτ, επίλεκτους που θα μπορούν να πληρώσουν για να τύχουν των ευεργετικών επιδράσεων της τέχνης στην προσωπικότητα και πολίτες/μάζα που αποκλείονται από αυτό το δικαίωμα.
Αδικαιολόγητη, αντιπαιδαγωγική και αντιεκπαιδευτική η κατάργηση των εικαστικών και καλλιτεχνικών μαθημάτων. Ας ελπίσουμε ότι και αυτή τη φορά μετά από την πίεση φορέων και πολιτών που ανησυχούν για το μέλλον της χώρας, θα «καταλάβουν» το λάθος και θα αναθεωρήσουν αυτή την απόφαση.
