Του Δημητρίου Γ. Νάτσιου
Μία εξέχουσα προσωπικότητα της δημοσιογραφικής οικογένειας υπήρξε ο Λαρισαίος Αντώνης Καρκαγιάννης( 1932-2010). Με την πνευματική του εντιμότητα, το μαχητικό, ασυμβίβαστο πνεύμα του άφησε μία πλούσια κληρονομιά στη δημοσιογραφία .
Εργάστηκε ως διορθωτής κειμένων στην αθλητική εφημερίδα «Φώς των Σπόρ» αλλά υπήρξε επιτελικό στέλεχος της εφημερίδας «Η Καθημερινή» για πολλά χρόνια.
Ξεκίνησε να εργάζεται στην «Καθημερινή» το 1983 από τη θέση του συντάκτη ύλης και συνέχισε ως αρχισυντάκτης, διευθυντής σύνταξης και εκδότης, στενός συνεργάτης του αείμνηστου Αριστείδη Αλαφούζου, ιδρυτού του νέας Καθημερινής.
Σήμερα, 13 Μαΐου 2020, συμπληρώνονται δέκα χρόνια από τον θάνατο του εργασιομανή και διανοούμενου δημοσιογράφου.
Ο Αντώνης Καρκαγιάννης εξέπνευσε τα ξημερώματα της Τετάρτης προς Πέμπτη 13 Μαϊου 2010 σε Νοσοκομείο στην Αθήνα, ύστερα από μάχη με τον καρκίνο.
Γιός εύπορης και διακεκριμένης οικογένειας της Λάρισας– γενέτειρα του τα Αμπελάκια- με πατέρα τον Ειρηνοδίκη και μετέπειτα δικηγόρο Αστέριο Καρκαγιάννη ξεκίνησε τις σπουδές του στη Νομική Αθηνών το 1951 αλλά τις διέκοψε δυο χρόνια αργότερα περνώντας στην παράνομη δράση μέσα τις τάξεις της Αριστεράς.
Τα περισσότερα χρόνια της ζωής του από το 1954 έως το 1973 κύλησαν στις φυλακές και της εξορίες και είχε έντονη πολιτική δράση μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ.
Η πολυτάραχη ζωή του, το οξύ πολιτικό κριτήριο, η πολυμάθεια του, ο κριτικός του νους και η πνευματική του εγρήγορση συνέβαλλαν καθοριστικά ώστε να εξελιχθεί σε ένα σπουδαίο, σπάνιο γραφιά και διεισδυτικό δημοσιογράφο που τολμούσε να γράψει αλήθειες, έγκαιρα και όχι ετεροχρονισμένα, ακόμη και για πολιτικά και θεσμικά πρόσωπα , που απολάμβαναν μία ασυλία και «έμειναν» στο απυρόβλητο από τα Ελληνικά μέσα Ενημέρωσης.
Στη στήλη του «Ένα Κάθε μέρα» και «Κάθε Κυριακή» που διατηρούσε στην «Καθημερινή» καταπιανόταν με μία ευρεία γκάμα θεμάτων ( πολιτικών ,κοινωνικών, ιστορικών και της καθημερινότητας) που ο αναγνώστης τα διάβαζε ευχάριστα, αποκτούσε γνώσεις και διεύρυνε τους πνευματικούς του ορίζοντες.
Θετικό και το πέρασμα του από το ραδιόφωνο του ΣΚΑΙ με την πετυχημένη εκπομπή «Πλίνθοι και Κέραμοι» που συντρόφευε τους ακροατές τα πρωινά του Σαββάτου και της Κυριακής.
Άνθρωπος προσγειωμένος – δεν ζαλιζόταν από την δόξα- ακόμη και όταν του απέδιδαν δημόσια τα εύσημα για την ποιότητα και την αντικειμενικότητα της εφημερίδας «Καθημερινή» την οποία διεύθυνε, αυτός με μετριοφροσύνη απαντούσε:
«Καταβάλλεται μία μεγάλη προσπάθεια ώστε η Καθημερινή να γίνει μία καλή εφημερίδα με πληρότητα και αξιοπρέπεια. Απευθύνεται σε ένα αστικό κόσμο, τον συντηρητικό κόσμο. Έχει η εφημερίδα ένα συντηρητικό ριζοσπαστισμό. Δεν είναι οξύμωρος ο όρος. Υπάρχουν ιστορικά παραδείγματα. Η εφημερίδα στέκεται κριτικά απέναντι και στον ίδιο της τον εαυτό».
Στις επιφυλλίδες του ο Αντώνης Καρκαγιάννης, έγραψε απαγορευμένες αλήθειες, συμβάλλοντας στην εθνική αυτογνωσία και επιχειρηματολόγησε υπέρ της αστικής , πολυκομματικής Δημοκρατίας και της ελεύθερης αγοράς.
Μεγαλόψυχος απέναντι ακόμη και τους διώκτες του, απευθυνόμενος στον ιστορικό ηγέτη του ΚΚΕ, Χαρίλαο Φλωράκη -ο οποίος υπήρξε συγκρατούμενος του στις φυλακές – τον καλούσε να αναλάβει πρωτοβουλία μέσα από το άρθρο του(17.12.1998), ώστε να αποφυλακιστεί χωρίς όρους και προϋποθέσεις ο δικτάτορας Γεώργιος Παπαδόπουλος και όλοι οι συνεργάτες και συνένοχοί του στο Απριλιανό Πραξικόπημα.
Θεωρούσε ότι η συνέχιση της κράτησης του, στην κατάσταση που βρισκόταν (έπασχε τα τελευταία χρόνια της ζωής του από σπάνια περίπτωση μυοπάθειας και ήταν συνεχώς διασωλημένος γιατί δεν μπορούσε να αναπνεύσει χωρίς της βοήθεια μηχανήματος) συνιστούσε πολιτική αναξιοπρέπεια και πολιτική αναλγησία που δεν ταιριάζουν στη Δημοκρατία.
