Γράφει η Αλίνα Μωυσή
Ευκολάκι! Για να αναγνωρίσεις κάτι καλό που έκανε κάποιος που… δεν συμπαθείς και τόσο, χρειάζονται πολύ περισσότερες αρετές από όσες -συνήθως- διαθέτει ένας μέσος άνθρωπος: αίσθημα δικαίου, αμεροληψία, μεγαλοψυχία, ανεπηρέαστη κρίση, ανωτερότητα ….
Γιατί το γράφω αυτό; Γιατί εκπλήσσομαι από το πόσο πολλοί άνθρωποι δεν βρίσκουν ΤΙΠΟΤΑ καλό, ΤΙΠΟΤΑ θετικό, ΚΑΜΙΑ σωστή κίνηση σε ό,τι κάνουν μέχρι τώρα οι κυβερνώντες για να αντιμετωπίσουν την παρούσα κατάσταση. Θέλω να τονίσω εξ αρχής ότι το σχόλιό μου δεν είναι πολιτικό αλλά κοινωνικό. Να συμφωνήσουμε επίσης ότι αυτό που ζούμε είναι κάτι ΕΝΤΕΛΩΣ πρωτόγνωρο και έχει πολυάριθμα μέτωπα που αλληλοεπιδρούν, σαν τη Λερναία Ύρδα ένα πράγμα… Ακόμα και ο πιο ικανός πολιτικός (αν υποθέσουμε ότι υπάρχει κάποιος τέτοιος) δεν θα μπορούσε να είναι προετοιμασμένος και καμιά κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να έχει έτοιμο από πριν ένα 100% αποτελεσματικό πλάνο δράσης. Ασφαλώς λοιπόν δεν γίνονται όλα σωστά, υπάρχουν λάθη, παραλείψεις, αργοπορίες, υπάρχει ακόμα και η λαμογιά που πάντα βρίσκει πρόσφορο έδαφος στις δυσκολίες. Αλλά από αυτό ως το “ΛΑΘΟΣ ΟΛΑ” και “ΟΧΙ ΣΕ ΟΛΑ” υπάρχει απόσταση…
Καταλαβαίνω την ανάγκη μας -και την υποχρέωσή μας ως πολίτες, αν θέλετε- να ασκούμε κριτική σε κάποιες αποφάσεις. Θεωρώ όμως πως η καλύτερη πρακτική τώρα είναι η συστράτευση, η πειθαρχία και η συνεργασία, άσχετα με το αν ψηφίσαμε ή όχι αυτόν που δίνει τις οδηγίες. Υπάρχει στ’ αλήθεια κάποιος που πιστεύει πως μια άλλη κυβέρνηση (μέντιουμ…; προφητών…; υπερ-ηρώων…; ) θα ήξερε, θα είχε προβλέψει κάτι, θα έκανε πιο σωστά βήματα, θα αντιμετώπιζε την κρίση καλύτερα; Ίσως να ισχύει κάτι τέτοιο αλλά η διαφορά θα αφορούσε σε λεπτομέρειες αυτής της καταιγιστικής κατάστασης και εν πάση περιπτώσει και πάλι θα έπρεπε ΟΛΟΙ να συμμορφωθούμε με τις οδηγίες που θα μας έδιναν κάποιοι άλλοι Χαρδαλιάδες και Τσιόδρες και να στηρίξουμε τη γενική προσπάθεια, ασχέτως αν θα είχαμε ψηφίσει ή όχι τους παρόντες ηγέτες.
Δεν αντιλαμβάνομαι λοιπόν καθόλου την «αντιπολίτευση» που δίνει και παίρνει όλον αυτόν τον καιρό στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Και βάζω τη λέξη σε εισαγωγικά γιατί εννοώ αυτού του τύπου τη στείρα αντιπολίτευση, την εξυπνακίστικη, με την ατάκα του καναπέ, με τα αστειάκια και τις ειρωνείες, με το «σου την έχω στημένη» για κάθε σου λέξη, κάθε γκριμάτσα, κάθε χειρονομία. Αυτή την αντιπολίτευση του γενικού αφορισμού, που καθόλου μα καθόλου δεν μας χρειάζεται τώρα ειδικά, σε τίποτα δεν εξυπηρετεί και ξοδεύει τζάμπα τις πολύτιμες ικανότητες έξυπνων και μαχητικών ανθρώπων.
Όταν όλα αυτά περάσουν θα έχουμε την ευκαιρία να επιδοθούμε και πάλι με χάρη στο εθνικό μας χόμπι! Προς το παρόν όμως θα ήταν ωραίο να αντισταθούμε στη γαργαλιστική μας συνήθεια να τα κοροϊδεύουμε όλα και να εξασκηθούμε λίγο στην αρετή της σύμπνοιας!
