Γράφει η Μαρία Καραγιώργου
Τρίτη 10 Μαρτίου, ώρα 17.15.
Φίλη, μαμά και αυτή παιδιού με αυτισμό μου τηλεφωνεί έντρομη:
«Διάβασες; Κλείνουν όλα τα σχολεία! Την βάψαμε! Τι θα κάνουμε με τα παιδιά μας;»
Η πρώτη σκέψη μου ήταν θετική:
«Δεν πειράζει μωρέ, για λίγες μέρες θα είναι, να ξεκουραστούμε από τα πέρα δώθε και εγώ ως εκπαιδευτικός και ο Άλκης!»
Τις επόμενες δυο μέρες δεν είχαμε συνειδητοποιήσει τη σοβαρότητα της κατάστασης στο βαθμό που έπρεπε. Κάναμε τις βόλτες μας τριγύρω στη γειτονιά και η κοπέλα που είναι συνοδός του στο σχολείο ερχόταν στο σπίτι. Έτσι και εγώ μπορούσα να κάνω κάποιες δουλειές ή να ξεκουράζομαι και κάποιος άλλος να τον επιβλέπει. Μετά τα πράγματα γίνανε προφανώς πιο επικίνδυνα.
Τα ΜΜΕ καλούσαν επιτακτικά τον κόσμο να παραμείνει σπίτι για να μην μεταδοθεί ο κορωνοϊός. Άρχισα να διαβάζω με προσοχή τα νέα και τότε κατάλαβα ότι δεν θα μπορούμε πλέον να βγαίνουμε βολτίτσες με τον Άλκη. Η ειδική βοηθός με κάλεσε λέγοντας ότι ούτε και εκείνη θα μπορεί να έρχεται, γιατί στην οικογένειά της υπάρχει άτομο σε ευπαθή ομάδα. Ήταν η στιγμή που με έπιασε τρόμος και πανικός!
«Πώς θα τα βγάλω πέρα; Πώς θα καταλάβει ο Άλκης ότι η διακοπή από το καθημερινό του πρόγραμμα δεν θα είναι για ένα τριήμερο αλλά… ίσως και για δύο μήνες; Μπορεί και παραπάνω!»
Διάβασα τότε οδηγίες ειδικών για το πώς πρέπει να αντιμετωπίσουμε τον εγκλεισμό με τα δικά μας «ειδικά παιδιά». Μια οδηγία έλεγε ότι πρέπει να ντύνονται το πρωί και να μην είναι με τις πυτζάμες μέσα στο σπίτι. Δυστυχώς αυτή η συμβουλή δεν βοήθησε καθόλου. Ο Άλκης πήρε λάθος μήνυμα. Νόμιζε ότι θα πάει σχολείο και άρχισε να τραβάει την τσάντα και να τσιρίζει για να ανοίξω την πόρτα! Κάποια βράδια έμεινε άγρυπνος, ίσως γιατί δεν κουράστηκε κατά την διάρκεια της ημέρας αφού δεν υπήρχε τρόπος σωματικής εκτόνωσης. Συνήθως, βλέπετε, περπατάει για αρκετή ώρα.
Η ζωή ενός ατόμου με αυτισμό βασίζεται σε ρουτίνες και τελετουργικές διαδικασίες. Είναι εξαιρετικά δύσκολο όταν τους αλλάζεις την καθημερινότητά τους και το πιο δύσκολο απ’ όλα είναι ότι πολλοί απ΄ αυτούς τους ανθρώπους δεν μπορούν να κατανοήσουν όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω τους. Πώς να εξηγήσεις σε ένα μη λεκτικό παιδί ότι θα μείνουμε για ένα διάστημα σπίτι, γιατί είμαστε σε καραντίνα λόγω μιας παγκόσμιας πανδημίας;
Όμως δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να καταθέσουμε τα όπλα.
Ο Άλκης αρχίζει να συνηθίζει μέσα στο σπίτι. Γέμισα το σπίτι και την βεράντα με κάθε είδους μπάλα που ξέρω πως του αρέσουν πολύ και μόνος του πλέον κάνει ένα είδους γυμναστικής με μπάλα pilates που έχει εφεύρει. Είναι δύσκολες οι μέρες που διανύουμε όλοι, αλλά ακούστε με, αφού μπορεί ο Άλκης να μείνει στο σπίτι… τότε όλοι μπορούμε!!
Stay home… stay strong!