“Ως δυτικός πολιτισμός ετοιμάζουμε έναν μεγάλο πόλεμο ενάντια στους πεινασμένους της γης -μετονομάζοντας την πείνα τους αρρώστια, τη χόρτασή μας νομοτέλεια και την ύπαρξή τους απειλή”.
Δεν θα σιωπήσουμε ποτέ- Οι Προκηρύξεις του Λευκού Ρόδου (1942-1943), εκδόσεις Πατάκη, πρόλογος: Θανάσης Τριαρίδης
Τι είναι αυτό που κάνει έναν άνθρωπο θηρίο; Τι είναι αυτό που κάνει έναν άνθρωπο να μην βλέπει στον διπλανό του τον εαυτό του; Πώς μπορεί κανείς να επικαλείται τις αξίες του δυτικού πολιτισμού, που θα αλλοιωθεί με την έλευση των «ξένων» όταν ο δυτικός πολιτισμός σφάζει, σκοτώνει, διαλύει το ανθρώπινο είδος;
Τον Οκτώβρη του 1938, η ναζιστική Γερμανία συγκέντρωσε 17.000 Εβραίους, πολωνικής καταγωγής και τους απέλασε δίχως καμία προειδοποίηση στη γειτονική Πολωνία. 17.000 άνθρωποι περιφέρονταν στα φυλάκια μέσα στο κρύο μέχρι οι γερμανικές αρχές να κάμψουν την άρνηση της Πολωνίας να τους δεχτεί. Λίγες μέρες μετά, ξεκίνησαν βιαιοπραγίες εναντίον των Εβραίων και ενορχηστρώθηκε ένα πογκρόμ φρίκης από τις γερμανικές αρχές με καμένες συναγωγές, σπασμένα εβραϊκά μαγαζιά, ξυλοδαρμούς, δολοφονίες και συλλήψεις Εβραίων οι οποίοι κατέληξαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Εκείνη η νύχτα, η Νύχτα των Κρυστάλλων, έδειξε τον δρόμο της θηριωδίας προς το ολοκαύτωμα των Εβραίων και την εξόντωση των αντιναζιστών, των κομμουνιστών, των τσιγγάνων, των ομοφυλόφιλων. Το μεγαλύτερο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας του 20ου αιώνα.
Πού βρίσκεται αυτή η μνήμη; Θάφτηκε επιμελώς κάτω από τα ευρωπαϊκά funds, τους ευρωπαϊκούς χρεοκοπημένους θεσμούς, τους πύρινους λόγους των Ευρωπαίων ηγετών για Ευρώπη της αλληλεγγύης. Καγχασμός. Έχουν χάσει οι έννοιες το νόημα τους.
Αυτή η μνήμη δεν εγγράφτηκε ποτέ στην σκέψη και τη συνείδηση αυτών των κατοίκων των νησιών που δεν άφηναν κυνηγημένους και θαλασσοπνιγμένους ανθρώπους να πατήσουν γη. Αυτών που στήνουν μπλόκα για να μην περάσουν οι πρόσφυγες να βρουν μέρος να κοιμηθούν. Αυτών που καίνε αποθήκες με τρόφιμα και ρούχα για τους κατατρεγμένους. Αυτών που κυνηγάνε εργαζόμενους σε ανθρωπιστικές οργανώσεις. Αυτών που δεν επιτρέπουν να γίνει η τροφοδοσία στα προσφυγικά στρατόπεδα της ντροπής.
Αυτή η μνήμη αποκρύφθηκε με φροντίδα από τις κυβερνήσεις που ανέλαβαν ογδόντα χρόνια μετά τον ρόλο του ενορχηστρωτή των πογκρόμ εναντίον των προσφύγων. Που έθρεψαν με το ρατσιστικό τους λόγο, τις «άδειες» συνειδήσεις. Που έφτιαξαν μια άθλια συνθήκη ζωής για τους πρόσφυγες, συγκεντρώνοντάς τους στα νησιά, ως παρίες της ζωής. Που πλειοδότησαν σε πατρίδες και πατριωτισμό, σε τουρκοφαγικές εκκλήσεις και σε φιλοπολεμικές ιαχές. Που υπέγραψαν ντροπιαστικές συμφωνίες δίχως να έχουν σβήσει τα φουγάρα του Άουσβιτς και του Νταχάου από το μυαλό των επιζώντων του ολοκαυτώματος. Που παραβιάζουν διεθνείς συνθήκες οι οποίες υπογράφτηκαν μετά τη θηριωδία του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και το μόνο που ανοίγει είναι το ρουθούνι των διωγμένων προσφύγων στον Έβρο.
Αυτή η μνήμη συλείται βάναυσα από τα κανάλια και τους δημοσιογράφους και τα μέσα μέσω μιας άθλιας προπαγάνδας κοινωνικού εκφασισμού. Μέσω μιας απροκάλυπτης αναπαραγωγής ψευδών ειδήσεων, μιας κατασκευής φτηνών ρεπορτάζ στην υπηρεσία της ξενοφοβίας και του μισανθρωπισμού.
Έχουμε μπει στην εποχή μιας ασύλληπτης βαρβαρότητας. Στην εποχή που η μνήμη της Νύχτας των Κρυστάλλων είναι καθημερινό γεγονός. Δεν περιμένουμε να έρθει το σκοτάδι Έχει ήδη πέσει.