Οπλίστηκα με όλο το απόθεμα υπομονής που έτυχε να διαθέτω ακόμη και διάβηκα την πόρτα του Ταχυδρομείου στην Παπαναστασίου. Τα βρήκα όλα όπως τα είχα προβλέψει: το χαρτάκι μου έγραφε έναν τριψήφιο αριθμό πάνω από τον τριακόσια και ο φωτεινός πίνακας καλούσε το 180. Χρόνος αναμονής τουλάχιστον μία ώρα και τριάντα λεπτά. Έχω προειδοποιήσει τους πάντες να μην μου στέλνουν συστημένα τα αριστουργήματά τους, αλλά δεν με ακούν. Κανένας δεν κλέβει βιβλία, ακόμα και να τους το χαρίσεις δεν ξέρουν τι να το κάνουν. Εξ’ άλλου με το απλό ταχυδρομείο τα βιβλία έρχονται σε μια μέρα. Είναι καιρός πλέον που όσους μου τα στέλνουν με τη σήμανση «συστημένο» δεν πάω να τα παραλάβω. Δεν είχα πάει επομένως να παραλάβω το νιοστό αριστούργημα της εβδομάδας, αλλά για να ταχυδρομήσω κάποιο από τα δικά μου. Όλα καλά και προβλέψιμα. Το μόνον που δεν είχα προβλέψει ήταν πως θα συναντούσα τον Κλίμη, παλιό συμφοιτητή μου στην Ιταλία. Στα μέσα της δεκαετίας του εβδομήντα με την έντονη πολιτικοποίηση, είχε κυκλοφορήσει τότε ανάμεσά μας ένας οδηγός για να ξεχωρίζουμε τους δεξιούς από τους αριστερούς, από τη γενική τους συμπεριφορά κι όχι από τα δόγματα και τα πιστεύω που διακήρυσσε δημόσια ο καθένας τους. Από αυτόν τον «τυφλοσούρτη» λοιπόν, ο Κλίμης μου θύμισε πως:
Οι δεξιοί έχουν σκύλους, οι αριστεροί γάτες.
Οι δεξιοί πίνουν καφέ, οι αριστεροί τσάι.
Οι δεξιοί βλέπουν τηλεόραση, οι αριστεροί κινηματογράφο.
Οι δεξιοί αγαπάν το κυνήγι, οι αριστεροί το ψάρεμα.
Οι δεξιοί επιδίδονται στο πισωκολητό, οι αριστεροί στο εξήντα εννέα.
Στις αμέσως επόμενες δεκαετίες τα χαρτιά της τράπουλας ανακατώθηκαν πολλές φορές με αποτέλεσμα, ένεκα των ραγδαίων οικονομικοπολιτικών αλλαγών και την πλήρη αφασία που είχαν περιπέσει τα «καλύτερα μυαλά της γενιάς μας», είχαμε την ευκαιρία να δούμε: αριστερούς να βγάζουν βόλτα τα σκυλιά τους, δεξιούς να αγοράζουν στα σουπερμάρκετ άμμο υγιεινής για γάτες. Αριστερούς να πίνουν καφέ φρεντοτσίνο και δεξιούς να πίνουν αϊστί. Αριστερούς να παρακολουθούν άγριες μέλισσες και δεξιούς να κάνουν ουρές στους κινηματογράφους. Αριστερούς να πάνε για αγριογούρουνα στον Έβρο και δεξιούς να ψαρεύουν στα Μεσάγγαλα. Είδαμε αριστερούς να σοδομίζουν συντρόφισσες και δεξιούς να απολαμβάνουν μακρόσυρτα πέτινγκ.
Με την όξυνση του ανταγωνισμού του κεφαλαίου και την παγκοσμιοποίηση εμείς οι γεροντότεροι, ο Κλίμης κι εγώ, είχαμε την ευκαιρία να δούμε τους δεξιούς να προτείνουν ριζοσπαστικές αλλαγές στη δομή του κράτους και τους αριστερούς να κλαψομουνιάζονται για τα κεκτημένα.
Είδαμε τους δεξιούς να προοδεύουν με σειρά επώδυνων μέτρων και τους αριστερούς να μάχονται για να συντηρήσουν ένα κράτος που έχει αποτύχει παταγωδώς. Είδαμε την πρωτοπορία να γίνεται δεξιά και την αριστερά να υπεραμύνεται τη συντήρηση και την αργομισθία. Είδαμε ένα μοντέλο ανάπτυξης και κράτους να καταρρέει και μια αριστερά να χάνει κάθε μέρα πόντους στην αγορά λόγου και να γίνεται η ουρά του αλόγου στις τέσσερις γωνιές του πλανήτη. Και καταλάβαμε πως δεν μας χρειάζεται πλέον κανένας τυφλοσούρτης, καμιά κλίμακα αξιών.
Ο Κλίμης έβγαλε με μαεστρία από το μανίκι του ένα χαρτάκι με μικρότερο νούμερο από το δικό μου και μου το χάρισε: αθώα κόλπα συνταξιούχων που επιμένουν ακόμη να ξεγελούν το σύστημα.
