Ο «Θίασος» του Θεόδωρου Αγγελόπουλου είναι μία από τις 25 ταινίες που καθόρισαν τον ευρωπαϊκό κινηματογράφο, σύμφωνα με τους κριτικούς του βρετανικού Observer. Δεν πρόκειται για τις «καλύτερες» ευρωπαϊκές ταινίες, όπως εξηγούν οι ίδιοι, αλλά για τα φιλμ που θεωρούν σημαντικά, πρωτοποριακά, επιδραστικά, τις ταινίες που τους άγγιξαν, που δίνουν μία γεύση από το βάθος του ευρωπαϊκού σινεμά.
«Την εποχή του Brexit, είναι πιο σημαντικό από ποτέ να αισθανθούμε κομμάτι της πλούσιας κληρονομιάς του ευρωπαϊκού σινεμά με όλες του τις περίεργες και υπέροχες πτυχές. Όποιες κι αν είναι οι επιπτώσεις των σημερινών πολιτικών και κοινωνικών αναταράξεων, είναι εμφανές ότι οι κινηματογραφιστές στη Βρετανία είναι μέρος μίας ευρύτερης παράδοσης ενός σινεμά χωρίς σύνορα, την οποία πρέπει να γιορτάσουμε και να εξερευνήσουμε, τώρα περισσότερο από ποτέ», αναφέρουν οι πέντε κριτικοί στο κείμενό τους.
Η λίστα ξεκινάει με το γερμανικό «Νοσφεράτου» του 1922 και καταλήγει στο έργο «Η ψυχή και το σώμα» του 2017 από την Ουγγαρία. Οι κριτικοί αναφέρουν ότι προσπάθησαν να συμπεριλάβουν ταινίες από όλες τις χώρες και τις δεκαετίες, οι οποίες να λένε διαφορετικές ιστορίες και να είναι ποικίλης θεματολογίας. «Ολες αντιπροσωπεύουν όψεις αυτού που εμείς θεωρούμε ευρωπαϊκό σινεμά».
Οι 25 ταινίες με χρονολογική σειρά:
«Νοσφεράτου» (Φ. Β. Μουρνάου, 1922, Γερμανία)
«Τα Πάθη της Ζαν ντ’ Αρκ» (Καρλ Ντράγιερ, 1928, Γαλλία)
«Αταλάντη» (Ζαν Βιγκό, 1934, Γαλλία)
«Οι Βιτελόνοι» (Φεντερίκο Φελίνι, 1953, Ιταλία)
«Ο ηδονοβλεψίας» (Μάικλ Πάουελ, 1960, Μ. Βρετανία)
«Ο Ρόκο και τ’ αδέλφια του» (Λουκίνο Βισκόντι, 1960, Ιταλία)
«Persona» (Ίνγκμαρ Μπέργκμαν, 1966, Σουηδία)
Daisies (Βέρα Χιτίλοβα, 1966, Τσεχοσλοβακία)
«Ο φόβος τρώει τα σωθικά» (Ρ.Β. Φασμπίντερ, 1973, Δ. Γερμανία)
«Η Σελίν και η Ζυλί πάνε βαρκάδα» (Ζακ Ριβέτ, 1974, Γαλλία)
«Το αίνιγμα του Κάσπαρ Χάουζερ» (Βέρνερ Χέρτζογκ, 1974, Δ. Γερμανία)
«H κυρία και ο ναύτης» (Λίνα Βερτμίλερ, 1974, Ιταλία)
«Ζαν Ντιλμάν» (Σαντάλ Ακερμαν, 1975, Βέλγιο/Γαλλία)
«Ο Θίασος» (Θόδωρος Αγγελόπουλος, 1975, Ελλάδα)
«Το δέντρο με τα τσόκαρα» (Ερμάνο Ολμι, 1978, Ιταλία)
«Stalker» (Αντρέι Ταρκόφσκι, 1979, ΕΣΣΔ)
«A Lonely Woman» (Ανιέσκα Χόλαντ, 1981, Πολωνία)
«Οι Λεγεωνάριοι» (Κλερ Ντενί, 1999, Γαλλία)
«Τραγούδια από τον δεύτερο όροφο» (Ρόι Αντερσον, 2000, Σουηδία)
«Fat Girl» (Κατρίν Μπρεγιά, 2001, Γαλλία)
«Μίλα της» (Πέδρο Αλμοδόβαρ, 2002, Ισπανία)
«Μακριά» (Νουρί Μπίλγκε Τζεϊλάν, 2002, Τουρκία)
«4 μήνες, 3 εβδομάδες και 2 ημέρες» (Κρίστιαν Μουνγκίου, 2007, Ρουμανία)
«Girlhood» (Σελίν Σιαμά, 2014, Γαλλία)
«Η ψυχή και το σώμα» (Ιλντικο Ενιέντι, 2017, Ουγγαρία)
Guardian / Protagon.gr
