Με την είσοδο στο Νέο Έτος και την απαρχή των εορτασμών για την συμπλήρωση των 200 χρόνων από την σύσταση του νεοελληνικού κράτους αντιμετωπίζουμε ως έθνος αδιανόητες πριν μόλις λίγα χρόνια προκλήσεις επιβίωσης.
Στην διαρκώς μεγεθυνόμενη δημογραφικά, τεχνολογικά, οικονομικά Τουρκία έχουν αναδυθεί σχεδιαζόμενες από χρόνια αναθεωρητικές εθνικιστικές τάσεις. Από τον επιθετικό βερμπαλισμό η Τουρκία περνά οργανωμένα στις επιθετικές διπλωματικές και στρατιωτικές πράξεις. Η Τουρκία του 2050 θα έχει πληθυσμό κοντά στα 95 εκατομμύρια με το 30% κάτω των 35 ετών, ΑΕΠ περίπου 4 τρις δολάρια και εγχώρια αμυντική τεχνολογία που θα καλύπτει το 85% των αναγκών της.
Η Ελλάδα αντιμετωπίζει έναν άνευ προηγούμενου κίνδυνο επιβίωσης σε ένα διαρκώς μεταβαλλόμενο κόσμο. Οι συμμαχίες, οι βεβαιότητες του παρελθόντος έχουν εκλείψει, ο νέος πολυπολικός κόσμος μετατοπίζεται προς ανατολάς, ο παλιός δυτικός κόσμος, ιδιαίτερα ο ευρωπαϊκός, κοιτάζει άλλες φορές αμήχανα, πολλές φορές σπασμωδικά τον νέο ορίζοντα.
Μέσα σε αυτή την παγκόσμια μόχλευση η μικρή Ελλάδα των 4000 χρόνων ιστορίας ή θα αλλάξει ή θα υποστραφεί, όπως πολλοί πολιτισμοί στο παρελθόν. Οι πολιτικοί, οι πολίτες αυτής της ιστορικής χώρας έχουμε την αποκλειστική ευθύνη για το μέλλον μας. Η μικροδιαχείριση των προβλημάτων μας, το εύκολο βόλεμα των δανεικών, η επίκληση της ιστορίας μας ως μέσου διεθνούς σεβασμού έχουν εξαντλήσει τα όρια τους. Πολίτες και πολιτικοί οφείλουμε να προχωρήσουμε άμεσα στις παρακάτω αλλαγές και προτεραιότητες, χρόνος πολύς δεν υπάρχει:
-Αλλαγή στην νοοτροπία της συλλογικής δράσης: το κράτος, η κοινωνία δεν έχουν την απόλυτη υποχρέωση να υπηρετούν το άτομο, αντίθετα το άτομο οφείλει να εργάζεται να παράγει, να δημιουργεί και για το κοινωνικό σύνολο, για το γενικό καλό, όχι μόνο για τον εαυτό του. Έχουμε άμεση ανάγκη από έναν νέο πατριωτισμό, από μια νέα συλλογική συνείδηση, από μια νέα κοινωνική υπευθυνότητα. Έχουμε ανάγκη από μια νέα σχέση με την εργασία και την προσφορά, πέρα και πάνω από τις αριστερές και δεξιές ιδεοληψίες των τελευταίων δεκαετιών.
-Η ενσωμάτωση των νέων τεχνολογιών στην καθημερινότητα αποτελεί συνθήκη επιβίωσης, όχι πια μόνο ευμάρειας. Η εξοικείωση με τις τεχνολογίες των ηλεκτρονικών υπολογιστών και της πληροφορίας, της αυτοματοποίησης της παραγωγής, της ρομποτικής, των νέων υλικών, των εφαρμογών της βιοτεχνολογίας και η ενσωμάτωση τους στην παραγωγική διαδικασία (αγροτική, βιομηχανική, τουριστική) αποτελούν αναγκαίες συνθήκες προς την νέα οικονομία μας που απαιτούν οι καιροί. Χρειαζόμαστε διεθνώς ανταγωνιστικά προϊόντα και υπηρεσίες υψηλής προστιθέμενης αξίας για να αντιμετωπίσουμε τις αμυντικές δαπάνες μας αυτοδύναμα και να ενισχύσουμε την διεθνή φωνή μας και παρουσία. Ο εκσυγχρονισμός της Παιδείας μας, ιδιαίτερα της τριτοβάθμιας αποτελεί πρώτη εθνική προτεραιότητα.
-Η αξιοκρατία παντού είναι αδήριτη πλέον ανάγκη επιβίωσης. Η μικροδιαχείριση των προβλημάτων της χώρας από μετριότητες οδηγεί με βεβαιότητα στην οικονομική, κοινωνική και εν τέλει εθνική υποστροφή μας. Οι εξαιρετικές προκλήσεις των καιρών απαιτούν την αντιμετώπιση τους από τους αξιότερους Έλληνες. Η διαρκής αξιολόγηση παντού είναι η ασφαλέστερη διαδικασία επιλογής τους.
-Η πλήρης και σε βάθος συνειδητοποίηση της νέας πραγματικότητας που μας περιβάλει και η ενημέρωση των πολιτών αποτελεί ύψιστο καθήκον των πολιτικών και πνευματικών ελίτ μας. Ο επικρατών πλειοψηφικά πολιτικός αναχρονισμός και οι εθνικές αυταπάτες του παρελθόντος είναι σήμερα άκρως επικίνδυνες για την επιβίωση μας.
-Η ελληνική Διασπορά δεν μπορεί να παραμένει αδρανής, κριτικάροντας μόνο και αποστρεφόμενη την μητέρα πατρίδα για την αποτυχία της. Ένα μέρος της εθνικής της ταυτότητας κινδυνεύει θανάσιμα. Το νεοσύστατο ελληνικό κράτος πριν 200 χρόνια δημιουργήθηκε κυρίως από τους Έλληνες της Διασποράς. Η σημερινή Διασπορά οφείλει να ξαναπαίξει τον ιστορικό της ρόλο, αν θέλει να συνεχίσει να επικαλείται την ιστορική της εθνική ταυτότητα.
