Γράφει ο HOMO POLITICUS
«Αν μιλούσες με πολιτικούς, αυτοδιοικητικούς και δημοσιογράφους των Τρικάλων και Καρδίτσας τις προηγούμενες δεκαετίες δεν υπήρχε περίπτωση να μην σου πουν για την «ριγμένη» Δυτική Θεσσαλία συγκριτικά με την Ανατολική (Λάρισα- Μαγνησία).
Να, όμως, που το φέρνει ο καιρός και τα επόμενα χρόνια, θα είμαστε μάλλον εμείς στην Ανατολική Θεσσαλία που θα λέμε ότι η περιοχή μας είναι ριγμένη συγκριτικά με την Δυτική…»
Μπορεί ο έμπειρος Λαρισαίος αυτοδιοικητικός να το είπε μεταξύ σοβαρού και αστείου σε παρέα Θεσσαλών, προχθες στις εκλογές της ΚΕΔΕ, όμως στη φράση του αποτυπώνεται η ολοένα και πιο φανερή μετατόπιση πολιτικής ισχύος από τη μία στην άλλη πλευρά της Θεσσαλίας.
Οι νέοι συσχετισμοί στους δύο βασικούς φορείς της Αυτοδιοίκησης είναι απολύτως ενδεικτικοί:
-Τρικαλινός είναι ο νέος πρόεδρος των δημάρχων (ΚΕΔΕ) Δημήτρης Παπαστεργίου, ο οποίος μάλιστα θεωρείται το ανερχόμενο «αστέρι» της Αυτοδιοίκησης με την φήμη του να έχει προ πολλού περάσει τα όρια του δήμου του
-Τρικαλινός και ο τυπικά ταμίας, στην πραγματικότητα Νο2 στην Ένωση Περιφερειών Ελλάδας, αντιπεριφερειάρχης Τρικάλων Χρήστος Μιχαλάκης, ο οποίος ναι μεν ήταν Νο2 και στην προηγούμενη διοίκηση Κ. Αγοραστού, αλλά πλέον έχει το πεδίο κινήσεων ελεύθερο (ο Χρ. Μιχαλάκης είναι από προχθές και ο νέος γενικός γραμματέας στην ΕΕΤΑΑ, την εταιρεία της αυτοδιοίκησης που υλοποιεί νευραλγικά προγράμματα όπως το «Βοήθεια στο Σπίτι»).
Αριθμητικά η Λάρισα έχει δύο έδρες περισσότερες στις διοικήσεις ΕΝΠΕ και ΚΕΔΕ (πλην του Κ. Αγοραστού, στην πρώτη εξελέγη ο Τάσος Τσιαπλές, στη δεύτερη αναμενόταν να εκλεγεί ο Απόστολος Καλογιάννης), ωστόσο η συμμετοχή στο (εκτελεστικό) προεδρείο έχει προφανώς μεγαλύτερη βαρύτητα.
Δυτικοθεσσαλοί είναι και τα δύο μέλη της κυβέρνησης από τον κάμπο:
Υπουργός Δικαιοσύνης ο Καρδιτσιώτης Κώστας Τσιάρας
-Υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων ο Κώστας Σκρέκας.
Την… τιμή της Μαγνησίας σώζουν δύο γενικοί γραμματείς και μάλιστα σε νευραλγικά υπουργεία (στο Οικονομικών ο Χρήστος Τριαντόπουλος, στο Τουρισμού ο Κώστας Λούλης), την ώρα που η Λάρισα περιορίζεται σε μία θέση διευθυντή γραφείου υπουργού (Ντίνος Κόκκινος, Δικαιοσύνης) και σε κάποιες θέσεις ειδικών συμβούλων – συνεργατών υπουργών.
Η Λάρισα δεν έχει πλέον ούτε πρόεδρο οργανισμού ούτε καν διοικητή νοσοκομείου… Το ακόμη χειρότερο ότι στην τοπική Νέα Δημοκρατία, μετά την εποχή Σουφλιά, δεν φαίνεται ποια-ποιος μπορεί να ανοίξει ανάλογη περπατησιά.
Στο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να μπορεί να αναπτύξει δυναμική ο προερχόμενος από τους ΑΝΕΛ Βασίλης Κόκκαλης, εφ’ όσον όμως υπερβεί τους περιορισμούς που εκ των πραγμάτων τίθενται λόγω της πολιτικής του αφετηρίας.
Όσον αφορά στο ΠΑΣΟΚ που βρίσκεται ούτως ή άλλως σε καθοδική τροχιά, η Λάρισα περιορίζεται σε μικρομεσαία, καλά πλασαρισμένα, πάντως, στελέχη.
Κι έτσι φαίνεται ακόμη πιο μακρινή η εποχή που η Λάρισα είχε τον κορυφαίο υπουργό της κυβέρνησης (Γ. Σουφλιάς, ΠΕΧΩΔΕ επί ΝΔ 2004-9) ή τον σημαντικότερο υφυπουργό και αναπληρωτή υπουργό – για ένα διάστημα και υπουργό (Φ. Σαχινίδης, Οικονομικών επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και Λ. Παπαδήμου 2009-12).
Ακόμη πιο μακρινή φαίνεται η εποχή που η Λάρισα είχε τρεις υφυπουργούς στους τέσσερις βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος (ΠΑΣΟΚ, 2003-4)…
Άρα, τέλος εποχής ή περίοδος επώασης μιας καινούργιας;
Η απομάκρυνση της Λάρισας από την κεντρική πολιτική σκηνή μπορεί να αποκτήσει δομικά χαρακτηριστικά ή απλώς είναι η αναγκαία μεταβατική περίοδος πριν ανθίσουν τα νέα λουλούδια;
Το σκοτάδι, πάντως, είναι πιο βαθύ λίγο πριν χαράξει η αυγή…
