Δεν είναι καθόλου λίγες οι φορές που όλοι μας έχουμε αναρωτηθεί το τι είναι αυτό που κάνει κάποιους να ασχοληθούν με τα διοικητικά του ποδοσφαίρου, την στιγμή που δείχνει να είναι –στο επαγγελματικό του επίπεδο- σαθρό μέχρι το κόκκαλο.
Άλλωστε, δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικό το επίπεδο του ποδοσφαίρου όταν όλη η χώρα βρίσκεται σε μόνιμη, δυστυχώς, κατάπτωση ηθικών αξιών…
Όλες αυτές τις απαντήσεις μας τις έδωσαν, άθελά τους, οι μεγαλομέτοχοι του Ολυμπιακού, ο νυν και ο πρώην, ο Μαρινάκης και ο Κόκκαλης.
Ξεκατινιάστηκαν μέσω ανακοινώσεων, αλλά αυτό είναι το τελευταίο που μας ενδιαφέρει. Αυτό που έχει πραγματικά ενδιαφέρον είναι το τι καταλογίζει ο ένας στον άλλο, σ’ ένα μπραντεφέρ διαπλοκής, και εκμετάλλευσης της αγάπης των φιλάθλων για την ομάδα.
Ο Μαρινάκης λοιπόν, κατηγορεί τον Κόκκαλη πως χρησιμοποίησε τον Ολυμπιακό για να έχει καλύτερες επαγγελματικές συμφωνίες με το ελληνικό δημόσιο.
Για να κονομήσει λοιπόν…
Επίσης, τον κατηγόρησε για τον ρόλο του Θωμά Μητρόπουλου στον Ολυμπιακό και το ελληνικό ποδόσφαιρο. Ποιον Μητρόπουλο; Αυτόν που έχει συνδέσει το όνομά του με το μεγαλύτερο αθλητικό σκάνδαλο, αυτό της παράγκας.
Για στήσιμο λοιπόν…
Ο Κόκκαλης από την άλλη κατηγόρησε τον Μαρινάκη για πολλά.
Για το ότι χρησιμοποιεί τον Ολυμπιακό ως ασπίδα…
Για την «δημιουργία στρατού» λοιπόν…
Τον κατηγόρησε πως χρησιμοποιεί το ποδόσφαιρο γιατί έχει πολιτικές βλέψεις, αφού πρώτα ο νυν είχε πει για τον πρώην πως συντάχθηκε με τον εχθρό, την προηγούμενη κυβέρνηση δηλαδή…
Βέβαια όλα αυτά τα συζητάμε χρόνια τώρα σε… καφενεία, αλλά όπως και να έχει το να τα διαβάζεις από επιστολές «ευεργετών» είναι διαφορετικό…
Οι δυο τους έριξαν πολλές… κατάρες, αλλά αυτό ουδόλως ενδιαφέρει. Αυτό που πρέπει να μας ενδιαφέρει είναι να διαβάσουμε πίσω από τις λέξεις και τις προτάσεις των επιστολών τους, γιατί μόνο έτσι θα δούμε την πραγματική εικόνα του ελληνικού ποδοσφαίρου και γιατί μόνο έτσι θα κατανοήσουμε γιατί όχι μόνο δεν προοδεύει, αλλά γιατί καθημερινά κάνει βήματα, αν όχι άλματα, προς τα πίσω…
Οι επιστολές των δύο καταγράφουν και σκιαγραφούν με τον πλέον γλαφυρό τρόπο την ελληνική πραγματικότητα.
Θα μπορούσαν να αποτελέσουν αντικείμενο σεμιναρίου για το πώς οι ισχυροί χρησιμοποιούν το ποδόσφαιρο για να οικονομήσουν και το πώς εκμεταλλεύονται την αγάπη, την τρέλα, το πάθος των φιλάθλων, των οπαδών μιας ομάδας. Το πώς τους κάνουν άβουλα στρατιωτάκια στον «βωμό της νίκης»…
Εννοείται πως όλα αυτά δεν συμβαίνουν στον Ολυμπιακό μόνο, δυστυχώς αυτός είναι ο κανόνας, με ελάχιστες εξαιρέσεις…
Βέβαια προκύπτει και ζήτημα IQ φιλάθλων, οπαδών, αλλά και δημοσιογράφων. Όλων.
Όλων αυτών που στον βωμό μιας νίκης ή λίγων κλικ δέχονται να γίνονται υποχείρια του κάθε «παράγοντα» που με τον μανδύα του οπαδού της ομάδας κάνει business, που πάνε και σκοτώνονται…
Δεν νομίζω πως θα μπορούσε να περιγράψει κανείς καλύτερα την κατάσταση στο ελληνικό ποδόσφαιρο, αυτό το ποδόσφαιρο που γίνεται συνέδριο για τους στημένους αγώνες και έχουν ως κύριο ομιλητή τον Αχιλλέα Μπέο… αυτό…
