Κάθε παραμονή εθνικής επετείου, ξαναρίχνω μια ματιά στα βιβλία ιστορίας της βιβλιοθήκης μου και… ζηλεύω. Το κάνω στις 28 Οκτωβρίου, στις 25 Μαρτίου, στην 1η Απριλίου, στις 17 Νοέμβρη. Ζηλεύω γιατί η μοίρα δεν με έριξε εκεί, να μείνω αθάνατος στην ιστορία, με τα μπράβο, τα ζήτω, τα χειροκροτήματα, τα δάκρυα και τις υπερβολές της.
Η ιστορία λοιπόν – υπερβάλλουσα πάντα στην ελληνική της εκδοχή- λέει ότι κατά την διάρκεια των γεγονότων του Πολυτεχνείου υπήρχαν νεκροί. Δεν θα αναλωθώ σε αριθμούς καθώς αμφισβητούνται και δεν είναι το ζητούμενο της Κυριακάτικης συνάντησης μου με το πληκτρολόγιο. Κάποιες δεκάδες άνθρωποι θυσιάστηκαν για την δημοκρατία.
Το αποτέλεσμα βέβαια αυτής της θυσίας, όπως και τόσων άλλων θυσιών του Ελληνισμού, δεν ήταν το αναμενόμενο. Η χούντα δεν έπεσε. Έπεσε ο Παπαδόπουλος, αντικαταστάθηκε από τον πιο σκληροπυρηνικό Ιωαννίδη ο οποίος καταρράκωσε την αντίσταση και βέβαια μέσω του πραξικοπήματος, οδήγησε στην διχοτόμηση της Κύπρου.
Έτσι είναι η ροή της Ιστορίας, και το άγνωστο είναι η γοητεία της. Ένας αέναος αγώνας του ανθρώπου να πράξει, να προσέξει , να προνοήσει. Μη γνωρίζοντας τι θα κάνει Αυτή.
Εμείς τι θα κάνουμε σήμερα; Θα κάνουμε πορεία στην Αμερικανική Πρεσβεία; Μα οι πάλαι ποτέ πρωτεργάτες της πορείας προσκύνησαν στο Τέξας με καουμπόικα καπέλα καπνίζοντας πούρα κάτω από τον καυτό ήλιο. Το όποιο παιδικό παραμύθι που με κόπο συντηρούσε το πέταξε στον κάδο ανακύκλωσης. Η Αριστερά δεν δικαιούται πια να γιορτάζει την γιορτή του Πολυτεχνείου. Τουλάχιστον η Αριστερά που ζήσαμε, που βιώσαμε εμείς στην Ελλάδα μέσω τη απάτης και της αυταπάτης του Σύριζα αλλά και της προσκόλλησης του ΚΚΕ στα φαντάσματα του Λένιν και του Στάλιν. Η Αριστερά που άφησε το βάναυσό της στίγμα σε λαούς στις χώρες που το εγχείρημα πέτυχε και υφαρπάχθηκε η εξουσία απέτυχε παταγωδώς στην διασφάλιση των ελευθεριών για τις οποίες θυσιάστηκαν οι Νεκροί του Πολυτεχνείου.
Σε αυτό το παραμύθι της πρωτοκαθεδρίας της Αριστεράς στο Πολυτεχνείο καλείται σήμερα να γράψει τον επίλογο ο κ. Τσίπρας. Η αλαζονεία του και η άποψη που έχει για αυτόν τον λαό θα τον βάλει στην κορυφή της πορείας. Για μια ακόμη φορά θα χάσει.