Σε σχόλιο της Λαϊκής Συσπείρωσης Λάρισας για την παρουσίαση του “προγράμματος επαγγελματικού προσανατολισμού” που παρουσίασε η Δημοτική Αρχή Λάρισας μαζί με την εταιρεία “Orientum-Σύμβουλοι Σταδιοδρομίας”, αναφέρονται τα εξής:
“Η Δημοτική Αρχή της Νέας Δημοκρατίας για ακόμα μία φορά πιστή βεβαίως στην συνειδητή στρατηγική της αντίληψη και επιλογή παρουσίασε τις προτεραιότητές της.
Ανοίγει για πολλοστή φορά την πόρτα σε έναν ιδιώτη, στον μεγαλύτερο μάλιστα του κλάδου όπως μας πληροφορεί κομπάζοντας, την «Orientum-Σύμβουλοι Σταδιοδρομίας» στην οποία και «χαρίζει» απλόχερα τους μαθητές του Λυκείου της πόλης μας προκειμένου να συμμετέχουν σε «πρόγραμμα επαγγελματικού προσανατολισμού».
Ουσιαστικά μέσα από αυτήν την διαδικασία αναλαμβάνει αφενός να διαφημίσει και να εξυπηρετήσει την εταιρεία και αφετέρου και βασικά τον εξευτελιστικό ρόλο του διαμεσολαβητή των μαθητών με την αγορά εργασίας ήτοι τον εργοδότη.
Με θράσος μάλιστα κατά την σχετική συνέντευξη τύπου απέδωσαν «πολλά κακώς κείμενα στην χώρα» στην έλλειψη «σωστής καθοδήγησης σε αυτό το επίπεδο», στην έλλειψη σχολικού επαγγελματικού προσανατολισμού! Να κοιτάξουν στα μάτια και να το πουν αυτό στο μισό εκατομμύριο των νέων που έδιωξαν από τη χώρα τα κόμματά τους, η πολιτική τους και τα μνημόνιά τους!
Τροφοδοτούν δε, με ψευδαισθήσεις και αυταπάτες. Για ποιόν προσανατολισμό μιλάνε και ποιά «ελευθερία», εντός ενός πλαισίου που σημαδεύεται αμείλικτα από την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής, αυτόν τον κόφτη, που αποκλείει χιλιάδες παιδιά από την είσοδο στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Από την τράπεζα θεμάτων που κονσερβοποιεί επίσημα την γνώση. Ενώ ταυτόχρονα πληθαίνουν οι συζητήσεις και οι ορέξεις μέσω «λαγών» αλλά και επίσημων εισηγητών για ένα «Εθνικό Απολυτήριο». Σε ένα πλαίσιο που αντί να αξιοποιούνται τα θαύματα της ανθρώπινης εργασίας στην τεχνολογία και την επιστήμη ώστε η ολοκληρωμένη μόρφωση και η γενική παιδεία να είναι εγγυημένο δικαίωμα για όλους ανεξαιρέτως τους μαθητές ως τα 18 βλέπουμε να τον αχαλίνωτο ανταγωνισμό να θριαμβεύει και να λειτουργεί και ως πρότυπο ανάμεσα και στις σχέσεις των μαθητών. Στο πλαίσιο της επίσημης πλέον, άκρως γελοίας αλλά οδυνηρής έναρξης και των ιδιωτικών πανεπιστημίων που συμπλήρωσαν μια παιδεία-ακριβό εμπόρευμα που ήδη ισχύει και εκτινάσσει τους ταξικούς φραγμούς στην εκπαίδευση. Σε ένα πλαίσιο που δεν έχει θέμα προσανατολισμού, αλλά θέμα ότι μια οικογένεια πληρώνει για τα πάντα, που ένα παιδί που
περνά στο πανεπιστήμιο επιλέγει την πόλη που ζει, για να μείνει στο πατρικό του και να αποφύγει τα ακριβά ενοίκια, που παρατείνει ή και διακόπτει τις σπουδές γιατί δουλεύει για να υποστηρίξει αυτές και τα έξοδά του, που δεν υπάρχουν εστίες, δωρεάν σίτιση και πάρα πολλά άλλα.
Η δε Λάρισα, όπως και κάθε πόλη έχει μαρτυρήσει από την κεντρική κυβερνητική πολιτική που υπηρέτησαν όλα τα αστικά κόμματα (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και τα εκάστοτε δεκανίκια τους) και διαχρονικά αφήνει εκτεθειμένα και υποστελεχώνει τα σχολεία. Αντί λοιπόν η Δημοτική Αρχή να σηκώσει μανίκια και να πασχίσει να λύσει ζητήματα χρόνων που αφορούν τις σχολικές υποδομές, οι μισές από τις οποίες είναι χτισμένες πριν το 1979 στην Λάρισα με ό, τι επίπτωση αυτό σημαίνει, αντί να τρέξει τα ζητήματα της αντισεισμικής τους θωράκισης, της πυροπροστασίας, αντί να θέσει προτεραιότητα τις νέες σχολικές μονάδες, την επαρκή στελέχωση των υπαρχόντων με προσωπικό καθαριότητας και σχολικούς τροχονόμους, να δει ζητήματα αθλητικών εγκαταστάσεων (και ως διέξοδο για τη νεολαία και προκειμένου να μην «πετάνε» στέγες…), αντί να διεκδικεί ακατάπαυστα από το κεντρικό κράτος δασκάλους και καθηγητές για όλες τις βαθμίδες αυτή επιλέγει να στρέψει τα ενδιαφέροντα σε συμφέροντα άλλων.
«Ουσιαστική και πολύπλευρη βοήθεια» προς τα παιδιά δεν είναι οι μέρες καριέρας, αλλά η εξασφάλιση ενός πλαισίου που η εκπαιδευτική διαδικασία δεν θα είναι σαφάρι δεξιοτήτων ανταγωνιστικών στην ζούγκλα της αγοράς εργασίας, ενός πλαισίου που το παιδί δεν θα κυνηγάει χρησιμοθηρικά γνώσεις-πληροφορίες προκειμένου να ανταγωνιστεί τον διπλανό του, και κυρίως η οικογένειά του δεν θα κάνει τρεις δουλειές για να υποστηρίξει τις πανελλήνιες, τα βιβλία, τα φροντιστήρια που ξεκινάνε από το δημοτικό. Και ο ρόλος μιας Δημοτικής Αρχής είναι να αγωνίζεται και να συμβάλλει στην άμβλυνση αυτών, όχι στην δικτύωση της «πελατείας» με την αγορά εργασίας, να κάνει τον ντιλαδόρο της αγοράς.
Αυτό είναι το σύγχρονο και το «μοντέρνο» και όχι ο μηρυκασμός συν τοις άλλοις των πονηρών, αντιεπιστημονικών και αυθαίρετων ορολογιών-κατηγοριοποιήσεων τύπου “genZ”…
Ως ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΛΑΡΙΣΑΣ αναγνωρίζουμε πάντως πως η αντίθεσή μας με τις επιλογές της Δημοτικής Αρχής αποτελεί όντως ζήτημα… προσανατολισμού. Διότι ο δικός μας τοποθετείται και διαμορφώνεται με γνώμονα την ολοκληρωμένη στρατηγική μας αντίληψη και την πείρα από τους Δήμους που διοικούμε. Γι’ αυτό προτάσσουμε άλλες προτεραιότητες και άλλο… προσανατολισμό, πολιτικό, στρατηγικό και αισθητικό, διεκδίκησης και αλλαγής της ατζέντας. Προκειμένου στην ημερήσια διάταξη να μπει ο λαός, το σύνολο του κόσμου της εκπαιδευτικής διαδικασίας, οι ίδιοι οι μαθητές και οι πραγματικές τους ανάγκες, τα αιτήματα και οι διεκδικήσεις, προτεραιότητες που παρεμπιπτόντως, διαμορφώνουμε αφουγκραζόμενοι το ίδιο το αγωνιστικό γονεϊκό και εκπαιδευτικό κίνημα και τους φορείς του που πρωτοστατούν και στην πόλη μας στην ανάδειξή τους.
Διότι έτσι και με τέτοιες πρωτοβουλίες η νεολαία έρχεται πραγματικά… «στο προσκήνιο»!”
