Η ελληνική κτηνοτροφία, ένας πυλώνας της οικονομίας μας και θεματοφύλακας της παράδοσης, βρίσκεται αντιμέτωπη με μια ύπουλη και καταστροφική απειλή: την ευλογιά των αιγοπροβάτων.
Δεν πρόκειται απλώς για μια ασθένεια ζώων· είναι μια πραγματική μάστιγα που απειλεί να διαγράψει κόπους μιας ζωής, να βυθίσει οικογένειες στην απελπισία και να οδηγήσει σε ένα μη αναστρέψιμο τέλος ένα κομμάτι της ελληνικής παραγωγής.
Το πρόβλημα είναι τόσο σοβαρό που απαιτεί άμεση εθνική κινητοποίηση, γιατί το μέλλον του πρωτογενούς τομέα κρίνεται τώρα. Η ευλογιά των αιγοπροβάτων είναι μια εξαιρετικά μεταδοτική ιογενής νόσος που εξαπλώνεται με ταχύτητα φωτός, αφήνοντας πίσω της μόνο καταστροφή. Τα άρρωστα ζώα αναπτύσσουν επώδυνες πληγές, πυρετό και χάνουν τη ζωτικότητά τους, με αποτέλεσμα την αιφνίδια απώλεια ολόκληρου ζωικού κεφαλαίου.
Για τον κτηνοτρόφο, αυτό μεταφράζεται σε θανάτους ζώων, αναγκαστικές σφαγές για την ανάσχεση της νόσους και, τελικά, στην ολική απώλεια της παραγωγής – γάλακτος, κρέατος, μαλλιού. Δεν είναι μια απλή οικονομική ζημιά· είναι η ολική καταστροφή του εισοδήματος και της περιουσίας τους. Ο αντίκτυπος αυτής της ασθένειας υπερβαίνει κατά πολύ την απλή απώλεια ζώων. Για τον Έλληνα κτηνοτρόφο, που συχνά ζει σε απομακρυσμένες περιοχές και βασίζεται αποκλειστικά στην κτηνοτροφία για το μεροκάματο της οικογένειάς του, η ευλογιά είναι ένας οικονομικός εφιάλτης.
Χάνει μέσα σε λίγες μέρες το κεφάλαιο της ζωή του, βλέπει τα όνειρα και τους κόπους ετών να γκρεμίζονται, συσσωρεύει χρέη και φτάνει στο χείλος της απόγνωσης. Πέρα από την απώλεια παραγωγής, κινδυνεύει άμεσα και η παραγωγή εθνικών προϊόντων όπως η φέτα, που βασίζεται στο γάλα των αιγοπροβάτων, πλήττοντας την εξαγωγική μας δύναμη και την ταυτότητα της ελληνικής γαστρονομίας.
Το ψυχολογικό κόστος είναι τεράστιο, καθώς η απελπισία οδηγεί πολλούς στην εγκατάλειψη ενός παραδοσιακού επαγγέλματος που με τόσο κόπο κράτησαν ζωντανό. Αυτό έχει αλυσιδωτές επιπτώσεις στην τοπική οικονομία, την επισιτιστική αλυσίδα και την ίδια την ύπαιθρο που ερημώνει. Σε αυτή την κρίσιμη στιγμή, είναι λάθος και επικίνδυνο να μεταφέρονται ευθύνες από τον ένα φορέα στον άλλο.
Δεν είναι η ώρα για «αντιπολίτευση για την αντιπολίτευση» ή για πολιτικές σκοπιμότητες. Η κατάσταση είναι οριακή και απαιτεί άμεση και απρόσκοπτη συνεργασία όλων των εμπλεκομένων φορέων: της κυβέρνησης, των Υπουργείων, των Περιφερειών, των κτηνιατρικών υπηρεσιών, της επιστημονικής κοινότητας, αλλά και των κτηνοτροφικών συλλόγων. Πρέπει να υπάρξει ένας ενιαίος, αποτελεσματικός σχεδιασμός που να περιλαμβάνει άμεσους και εκτεταμένους εμβολιασμούς, ταχεία διάγνωση, αυστηρότερο έλεγχο και, κυρίως, άμεσες και δίκαιες αποζημιώσεις που θα επιτρέψουν στους πληγέντες κτηνοτρόφους να σταθούν ξανά στα πόδια τους.
Είναι επιτακτική ανάγκη να στηριχθούν στο μέγιστο δυνατό βαθμό όχι μόνο οι κτηνοτρόφοι, αλλά και οι παραγωγοί ζωοτροφών που πλήττονται επίσης από την αλυσίδα των συνεπειών. Το μέλλον της ελληνικής κτηνοτροφίας κρίνεται στις μέρες μας. Η απειλή της ευλογιάς είναι υπαρκτή και οι συνέπειές της ανυπολόγιστες. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να παραμείνουμε αδρανείς ή να αναλωθούμε σε εσωτερικές διαμάχες. Είναι ώρα για συλλογική ευθύνη, ενότητα και άμεση δράση. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να προστατεύσουμε τον κόπο και το βιός χιλιάδων Ελλήνων κτηνοτρόφων και να διασφαλίσουμε ότι η ελληνική κτηνοτροφία θα έχει μέλλον. Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε το τέλος της.
