Νέες συγκρούσεις ανάμεσα στις δυνάμεις επιβολής της τάξης και διαδηλωτές στην πόλη Κάλι και συγκεκριμένα στην περιοχή Πάσο δελ Κομέρσιο, με αποτέλεσμα ακόμα να πέσει νεκρός ακόμα έναν νέος άνθρωπος.
Τα επεισόδια πυροδοτήθηκαν το βράδυ της Πέμπτης, όταν αστυνομικοί επιχείρησαν να διαλύσουν πλήθος, που είχε στήσει οδόφραγμα σε οδικό άξονα και στο οποίο βρισκόταν ο Χουάν Νταβίντ Μουνιός.
Το όνομά του έδωσε στη δημοσιότητα ο υποδιοικητής της τοπικής αστυνομίας, χωρίς να διευκρινίσει τα αίτια του θανάτου του. Υποστήριξε πως οι αστυνομικοί έγιναν στόχος «πυρών με πυροβόλα όπλα» και ένας εξ αυτών «χτυπήθηκε» από σφαίρα, ενώ «άλλοι τρεις συνάδελφοί του τραυματίστηκαν».
Στη συγκεκριμένη περιοχή διαδηλωτές αποκλείουν συχνά δρόμους από την 28η Απριλίου, όταν ξέσπασε τσουνάμι άνευ προηγουμένου κοινωνικού ξεσηκωμού με τις αρχές στη χώρα των Άνδεων.
Την Τρίτη η Εθνική Απεργιακή Επιτροπή, συλλογικότητα στην οποία συσπειρώνονται πολλές οργανώσεις που συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις, ανακοίνωσε πως αποφάσισε να ανασταλούν οι διαδηλώσεις ως την 20ή Ιουλίου. Είχε ήδη κάνει γνωστό πως ανέστειλε τις άκαρπες διαπραγματεύσεις με την κυβέρνηση του προέδρου Ιβάν Ντούκε.
Ομάδες διαδηλωτών όμως συνεχίζουν να κινητοποιούνται και να στήνουν οδοφράγματα σε άξονες που βρίσκονται σε διάφορες συνοικίες στην Κάλι και στην πρωτεύουσα Μπογοτά.
Προχθές ο ειδικός απεσταλμένος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Ίμον Γκίλμορ, εξέφρασε στον δεξιό αρχηγό του κράτους την «ανησυχία» του για τον βαρύ απολογισμό των θυμάτων των μαζικών κινητοποιήσεων.
Συνολικά τουλάχιστον 62 άνθρωποι, ανάμεσά τους δύο αστυνομικοί, έχουν σκοτωθεί τις περίπου πενήντα ημέρες της αμφισβήτησης, σύμφωνα με τις αρχές και τον Συνήγορο του Λαού, ανεξάρτητη δημόσια αρχή αρμόδια για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Η κυβέρνηση του Ντούκε έχει διατάξη τη «μέγιστη ανάπτυξη» των δυνάμεων ασφαλείας για να αρθούν οι αποκλεισμοί, ενώ όπως και το ακροδεξιό παρακράτος, που τον στηρίζει, προσπαθούν να δαιμονοποιήσουν τις διαδηλώσεις με φτηνές θεωρίες συνωμοσίας και να αποποιηθούν κάθε ευθύνη για τους νεκρούς, και τους εξαφανισμένους και τους συλληφθέντες.
Το κίνημα στην Κολομβία, με έναυσμα τη διαμαρτυρία εναντίον φορολογικού νομοσχεδίου που πολύ γρήγορα μπήκε στο συρτάρι, μεταμορφώθηκε σε καταγγελία της κυβερνητικής πολιτικής, με τους συμμετέχοντες στις διαδηλώσεις να αξιώνουν πιο αλληλέγγυες πολιτικές για να αντιμετωπιστεί ο οικονομικός αντίκτυπος της πανδημίας του νέου κορωνοϊού, που βύθισε το 42% των περίπου 50 εκατομμυρίων Κολομβιανών στη φτώχεια.