Του ΛΕΥΤΕΡΗ ΠΑΠΑΣΤΕΡΓΙΟΥ
Όλα ξεκίνησαν πριν πολλά χρόνια. Στις «Στάλες» το 1978. “Κοιτούσα, πιτσιρικάς τότε, τον Ζαπάτα να παίζει μουσική. «Τι έγινε ρε μικρέ», με ρωτάει. «Μου αρέσει αυτό που κάνεις. Θέλω να παίξω κι εγώ…», του απάντησα. «Ε, έλα τότε μου λέει…» Το 1980 ήρθε το Studio 53, η εποχή της Disco…”
Από τότε πέρασαν 42 ολόκληρα χρόνια. Ο Γιάννης Καλλιμάνης μεγάλωσε και μαζί του μεγάλωσαν χιλιάδες Λαρισαίοι που είδαν τη disco και την εποχή της έντονης αναζήτησης, του αθώου ρομαντισμού και της μουσικής επανάστασης να εξαφανίζονται. Κάποιοι από αυτούς βρέθηκαν πριν λίγες μέρες στο πάρτι του Καλλιμάνη, ένα event που έγινε πρώτο θέμα στη Λάρισα και έπαιξε σε ολόκληρη την Ελλάδα.
Τι ήταν αυτό όμως που έκανε τον γνωστό Λαρισαίο να επαναφέρει στην καθημερινότητα της πόλης, μια άλλη εποχή; Και γιατί είχε τόσο μεγάλη επιτυχία; Τι ακριβώς συνέβαινε τότε, πριν μισό περίπου αιώνα;
«Οι άνθρωποι τότε ήξεραν να διασκεδάζουν. Το ένιωθαν. Περίμεναν να μπουν μέσα στο μαγαζί, να κλείσουν τα φώτα και μετά τις 9 που ξεκινούσε το πρόγραμμα, ήταν έτοιμοι να πατήσουν το πόδι τους στην πίστα για να χορέψουν, να κάνουν τη φιγούρα τους, να φλερτάρουν. Αυτή ήταν η εποχή της disco. Ένα μουσικό κύμα που για μια εικοσαετία καθόρισε, όχι μόνο τη Λάρισα, μα ολόκληρο τον πλανήτη.
Μετά ήρθε η εποχή των clubs, η Stadium, το Μονοπώλιο στην Αθανασίου Διάκου, τα μαγαζιά στην «παραλιακή», τα «ελληνάδικα» και τέλος τα bar…», μου λέει ο Καλλιμάνης, ο οποίος έχει δουλέψει σε περισσότερα από 100 μαγαζιά σε ολόκληρη την Ελλάδα.
«Σήμερα η έννοια της διασκέδασης έχει φθαρεί. Δεν υπάρχουν ξεχωριστοί χώροι διασκέδασης πλέον. Στο ίδιο μαγαζί που θα πιει κάποιος τον καφέ του στις 8 το πρωί, μπορεί να πιει τσίπουρο το μεσημέρι, μπύρα το απόγευμα και ποτό το βράδυ… Έχει αλλάξει ο τρόπος της διασκέδασης, με ευθύνη των επιχειρηματιών του χώρου. Παλιά ο κόσμος περνούσε καλύτερα και διασκέδαζε πραγματικά, όταν τα μαγαζιά είχαν ταυτότητα. Πλέον τα μαγαζιά έχουν γίνει πολυχώροι. Η Λάρισα έχει μεταλλαχτεί. Τα τελευταία δέκα χρόνια δεν έχει ταυτότητα στη διασκέδαση…
Βλέπω ανθρώπους που μεγαλώσαμε μαζί, να έρχονται με τα παιδιά τους και να χορεύουν παρέα! Υπάρχει κάτι ποιο όμορφο από αυτό; Φυσικά είναι και για μένα μια εικόνα ζωής. Αυτοί που με έβλεπαν να τους διασκεδάζω όταν ήμουν 18, με βλέπουν να κάνω το ίδιο μετά από 40 χρόνια! Μια ολόκληρη πορεία ζωής που φωτίζεται από μια ντισκομπάλα και ντύνεται από υπέροχα μουσικά κομμάτια…
Τι ακριβώς είναι το πάρτι που παρουσίασες; Έχω την αίσθηση πως δεν είναι μια απλή βραδιά διασκέδασης…
Πρόκειται για παραγωγές μεγάλες, με σκηνοθεσία, πολλή δουλειά, προσεγμένες στην παραμικρή λεπτομέρειά τους και στόχο να περάσουμε όλοι υπέροχα, ακούγοντας τη μουσική που καθόρισε τη ζωή μας.
Τι κρύβεται πίσω από την σκέψη σου αυτή;
Ένιωσα εδώ και χρόνια, παίζοντας πάντα μουσική, πως έπρεπε κάτι να κάνω για όλο αυτόν τον κόσμο που κάθεται μέσα στο σπίτι, πνιγμένος σε προβλήματα και αδιέξοδα. Ήθελα να γυρίσουμε όλοι πίσω στο χρόνο. Έπιασα τον παλμό του κόσμου στα μαγαζιά που δούλευα και αυτή ήταν η λογική που στήθηκε το μεγάλο πάρτι.
Υπάρχει μια νοσταλγία για εκείνα τα χρόνια…
Φυσικά. Το βλέπεις στα party. Βλέπεις τον κόσμο να χορεύει με την καρδιά του και να έρχεται στο τέλος να μου λέει «ευχαριστώ». Ξέρεις; Δεν υπάρχει μεγαλύτερη αναγνώριση για μένα, όπως και για όλους όσους κάνουν τη δική μου δουλειά, από το να βλέπεις οικογένειες ολόκληρες να ανεβαίνουν στην πίστα και να χορεύουν με την καρδιά τους. Ακόμα και στη μόδα ή στο εμπόριο υπάρχει η τάση της επιστροφής στο παρελθόν. Το vintage είναι κάτι που αρέσει και φυσικά αυτό έχει την εξήγησή του.
Μίλησε μου για εκείνες τις γενιές…
Ευλογημένες γενιές! Έζησαν την αυθεντική διασκέδαση, την αυθεντική μουσική. Τότε ένας μεγάλος καλλιτέχνης ή ένα μουσικό συγκρότημα κυκλοφορούσαν ένα δίσκο και πουλούσαν δεκάδες εκατομμύρια σε ολόκληρο τον κόσμο. Εδώ στη Λάρισα θυμάμαι πως στηνόμασταν στην ουρά για να αγοράσουμε ένα δίσκο. Τώρα όλα είναι της εβδομάδας ή του μήνα. Οι εποχές εκείνες ήταν διαφορετικές, και μαζί με αυτές και ο κόσμος. Διασκέδαζαν, γελούσαν, φλέρταραν, δούλευαν με πάθος. Σήμερα είναι όλα τυποποιημένα. Τότε ζούσαμε στιγμές μοναδικές που η σημερινή γενιά δεν μπορεί να ζήσει. Με τα πάρτι αυτά νιώθω πως μεταφέρουμε ένα μερίδιο διασκέδασης στους σημερινούς νέους, με όχημα τη μουσική που ενώνει.
Disco…
Η disco είναι μια μουσική που δεν επιδέχεται παρεμβάσεις. Είναι μια μουσική που παίζεται παντού. Δεν έχει όρια χώρου ή χρόνου. Γι’ αυτό και έχει αντέξει 40 χρόνια. Για μένα προσωπικά ήταν μια υπέροχη ιστορία, μια υπέροχη εμπειρία. Είναι αυτά τα τραγούδια που σου κάνουν μόνα τους το «κλικ» που χρειάζεσαι για να βγάλεις το μπουφάν, να ανέβεις στην πίστα και να διασκεδάσεις πραγματικά. Γιατί αυτό έχει ανάγκη σήμερα ο κόσμος: να ξεδώσει.
Μουσική…
Η μουσική είναι τρόπος ζωής για μένα. Γι’ αυτό και κάθε μέρα το μυαλό μου σκέφτεται διαρκώς πώς όλες αυτές οι παραγωγές θα γίνουν καλύτερες. Πώς θα τις εξελίξω. Άλλωστε ό,τι δεν εξελίσσεται, πεθαίνει. Όλες αυτές οι παραγωγές μου ταξιδεύουν σε ολόκληρη την Ελλάδα. Τώρα είναι να μιλήσω με κάποιους πολύ μεγάλους επιχειρηματίες στη Θεσσαλονίκη για να τις παρουσιάσουμε εκεί. Όλο αυτό λοιπόν δε έχει ταβάνι.
Ποιο είναι το σημαντικό σε όλο αυτό;
Είναι ότι το αγκαλιάζει και η νέα γενιά. Βλέπω ανθρώπους που μεγαλώσαμε μαζί, να έρχονται με τα παιδιά τους και να χορεύουν παρέα! Υπάρχει κάτι πιο όμορφο από αυτό; Φυσικά είναι και για μένα μια εικόνα ζωής. Αυτοί που με έβλεπαν να τους διασκεδάζω όταν ήμουν 18, με βλέπουν να κάνω το ίδιο μετά από 40 χρόνια! Μια ολόκληρη πορεία ζωής που φωτίζεται από μια ντισκομπάλα και ντύνεται από υπέροχα μουσικά κομμάτια…
Αν έδινες τίτλο σε όλο αυτό, ποιος θα ήταν;
Μια βραδιά στη disco, εκεί που ενώνονται οι γενιές της Λάρισας
Ευχαριστώ για την κουβέντα μας Γιάννη
Εγώ ευχαριστώ Λευτέρη