Του ΛΕΥΤΕΡΗ ΠΑΠΑΣΤΕΡΓΙΟΥ
Στην Ελλάδα υπάρχουν δυο –κυρίως- απόψεις αναφορικά με το πού και πώς πρέπει να κινείται ένας Μητροπολίτης:
Η πρώτη λέει πως θα πρέπει να περιορίζεται στα του Οίκου του. Να ενδιαφέρεται για το ποίμνιο, να το καθοδηγεί στην Πίστη και τη Χριστιανική Αλήθεια, να ανοίγει την αγκαλιά του εντός των στενών ορίων της εκκλησίας.
Η δεύτερη λέει πως θα πρέπει να έχει έναν ευρύτερο ρόλο, παρεμβαίνοντας σε θέματα που αφορούν στην καθημερινότητα του πολίτη. «Δεν μπορεί η εκκλησία να μην παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στις εξελίξεις», είναι σε γενικές γραμμές η «θεωρητική» βάση της άποψης.
Την πρώτη την εκφράζουν πολίτες φιλελεύθεροι που δεν μπορούν να δεχθούν πως ο ρόλος του κράτους και της εκκλησίας μπορεί να είναι επικαλυπτόμενος.
Την δεύτερη την εκφράζουν όλοι οι υπόλοιποι, πλην των άθεων.
Παρακολουθώντας τον Μητροπολίτη Λαρίσης και Τυρνάβου κκ Ιερώνυμο από την πρώτη μέρα που ενθρονίστηκε στη Λάρισα και ακούγοντάς τον το βράδυ του Σαββάτου μετά τον αγιασμό να κάνει λόγο για «ένα Συνέδριο που σχεδιάσαμε και που υλοποιήσαμε», για τον Αχελώο που θα πρέπει επιτέλους να έρθει στον Θεσσαλικό κάμπο, αλλά και για τις επιχειρήσεις του νομού οι οποίες διατηρούν ακόμα οικογενειακά χαρακτηριστικά, στο μυαλό μου ήρθαν οι κουβέντες ενός πολύ υψηλού πολιτειακού παράγοντα, ο οποίος αμέσως μόλις έγινε γνωστό το όνομα του νέου Μητροπολίτη Λαρίσης μου είχε πει στο τηλέφωνο: «Πολύ ενδιαφέρουσα προσωπικότητα. Δεν θα πλήξετε καθόλου και μπορεί να είστε και τυχεροί στο… μέλλον».
Κρατώντας λοιπόν αυτό το «μέλλον» στο μυαλό μου, και όσο περνούσαν οι πρώτες μέρες των δημόσιων επαφών του νέου Μητροπολίτη, παρατηρούσα το «κύμα» που φούντωνε σε ολόκληρη την πόλη: «Εξαιρετικός! Απίστευτος! Τρομερά μορφωμένος!»
Η «αφωνία» επί των καθημερινών γεγονότων του μακαριστού Ιγνατίου έδινε τη θέση της στην πληθωρική παρουσία ενός νέου, πανέξυπνου και καλλιεργημένου κληρικού, ο οποίος, ήταν σίγουρο πλέον πως είχε έρθει για να αφήσει στην Λάρισα έντονα τη σφραγίδα του.
Μετά τις αλλαγές που πραγματοποίησε στο στενό περιβάλλον της Μητροπόλεως και τις πρώτες αναγνωριστικές κινήσεις με το νέο περιβάλλον, ο Ιερώνυμος έδειξε ξεκάθαρα πως ακολουθεί την πορεία που είχε διαγράψει ο Μακαριστός Χριστόδουλος, όταν ανέλαβε την Μητρόπολη στη Μαγνησία. Άνθρωποι που έχουν ζήσει από κοντά και πολύ στενά τα πρώτα βήματα του Χριστόδουλου αλλά και τη συνέχεια του, είναι σε θέση να το διαβεβαιώσουν και να πουν πολλά περισσότερα.
Ο Ιερώνυμος δεν είναι μια τυχαία προσωπικότητα. Οι γνώσεις του στη Θεολογία, τη Νομική καθώς και σε μια σειρά πιο «δύσκολων» γραφών από τη μια και η αμεσότητα του με τους πολίτες από την άλλη, τον καθιστούν πρόσωπο που «θέλγει τα φώτα». Ο ίδιος μπορεί το πρωί να κατηχεί, «δίνοντας στο πιάτο» άλλες διαστάσεις του Ευαγγελίου, το μεσημέρι να ενημερώνεται για την πορεία των έργων του φυσικού αερίου στο νομό και το βράδυ να δειπνεί με εξέχουσες επιχειρηματικές προσωπικότητες της πόλης, ενίοτε να ταξιδεύει και μαζί τους. Μαζί και δίπλα σε όλους.
Ποιος είναι λοιπόν ο ρόλος του Μητροπολίτη;
Εδώ γυρνάμε και πάλι στην αρχή. Ο καθένας τοποθετείται. Στην Ελλάδα τα πράγματα είναι μάλλον ξεκάθαρα: κανείς δεν τόλμησε να διαχωρίσει τους ρόλους. Όποιος έχει αμφιβολία ας κάνει μια κουβέντα με τον Νίκο Φίλη.
Όπως και να χει πάντως, εμείς στη Λάρισα ίσως να είμαστε όντως «τυχεροί». Από πολλές πλευρές όμως και όχι μόνο από μια…