Βγαίνοντας για λίγο από τις ιστορικές στιγμές που γεωπολιτικά ζούμε, ασχοληθήκαμε με το σήριαλ του/της Προέδρου της Δημοκρατίας. Μια συζήτηση που απασχόλησε περισσότερο τον Σύριζα. Μπορεί να το έκανε νιώθοντας τύψεις που απαξίωσε τον θεσμό σέρνοντας την χώρα σε εκλογές με πρόσχημα την εκλογή του ΠτΔ πριν λίγα χρόνια. Ίσως πάλι ήθελε να φέρει σε δύσκολη θέση τον Κυριάκο Μητσοτάκη, δηλώνοντας αμέριστη στήριξη στο πρόσωπο του Π.Παυλόπουλου και θεωρώντας ότι θα προκαλέσει ρήγμα στις τάξεις της ΝΔ . Ίσως ακόμη, σήκωνε το θέμα καθώς η αντιπολιτευτική του φαρέτρα παραμένει μελαγχολικά άδεια.
Πολλοί με ρωτούσαν αυτές τις ημέρες για το πρόσωπο του/της Προέδρου της Δημοκρατίας. Ήξερα. Ο Μητσοτάκης είναι Μητσοτάκης. Άνθρωποι που διαδραμάτισαν τον ρόλο τους σε μια άλλη εποχή, άφησαν το στίγμα τους και εμετρήθησαν και εζυγίσθησαν , δεν θα έχουν δεύτερη ευκαιρία. Το θάρρος της επιλογής του προσδίδει και μια επιπρόσθετη αξία σαν Πρωθυπουργό. Η συμβολική αξία της τοποθέτησης της κ. Σακελλαροπούλου , πέρα από τις αξίες που πρεσβεύει το ίδιο το άτομο με την πορεία του στην Ελληνική κοινωνία και αυτό από μόνο του αποκτά υψηλό συμβολισμό , πρεσβεύει και την προσήλωση του Κυριάκου Μητσοτάκη στον στόχο , πέρα από κομματικές ταμπέλες και εσωκομματικές ισορροπίες.
Δύσκολα βέβαια θα μπορέσει κάποιος να πείσει, όση μελάνι και αν ξοδέψει, ότι η νέα Πρόεδρος δεν θα μπορέσει να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις του θεσμό του/της Προέδρου της Δημοκρατίας, ειδικά αν αυτός δηλώνει ικανοποιημένος από την θητεία του κ. Παυλόπουλου. Οι περγαμηνές της κ. Σακελλαροπούλου στην αφετηρία της ανάληψης της προεδρίας είναι όντως εντυπωσιακές .
Προσωπικά, χαίρομαι γιατί ο Κυριάκος Μητσοτάκης χθες το βράδυ απέδειξε για μια ακόμη φορά ότι διαθέτει τη στόφα και τα χαρακτηριστικά του ηγέτη. Συνήθως αυτό δεν αρέσει σε πολλά πληκτρολόγια και θα γραφούν πολλά. Η χώρα όμως χρειάζεται στιβαρή διακυβέρνηση και δυνατό Πρωθυπουργό.