Η αγαπημένη συνήθεια εκατομμύρια ανθρώπων, ο καφές, είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με την θρησκεία και όσο και αν ακούγεται περίεργο, κατά την διάρκεια της ιστορίας πολλές φορές υπήρξε θέμα διαφωνίας ή ακόμα και… διωγμών. Αν και ο καφές εμφανίστηκε στην Αιθιοπία, οι Άραβες είναι αυτοί που ευθύνονται για την εξάπλωση του στον τότε Αραβικό κόσμο και αυτό γιατί ουσιαστικά αντικαθιστούσε το αλκοόλ, εφόσον αυτό απαγορεύεται στην μουσουλμανική θρησκεία, με τον καφέ να χαρακτηρίζεται ακόμα και σήμερα σαν ‘’το κρασί του Θεού’’.
Άλλωστε τον καφέ τον έπιναν και για να μπορούν να αντέξουν τις ολονύχτιες προσευχές. Αυτός ήταν και ο λόγος που αρκετοί μουσουλμάνοι θεωρούσαν πως ο καφές θα έπρεπε να απαγορευτεί με μεγαλύτερο φανατικό υποστηρικτή τον Khair beg , κυβερνήτη της Μέκκας το 1511, διότι θεωρούσε πώς οι πιστοί θα έπρεπε να αντλούν δύναμη για να αντέξουν από την πίστη και όχι από τον καφέ, πολέμησε με μίσος τον καφέ με την ιστορία να είναι λίγο ασαφής για το τι συνέβη στο τέλος. Κάτι ανάλογο πήγε να συμβεί και όταν ο καφές μπήκε στην ζωή του χριστιανισμού, τόσο το αραβικό παρελθόν του αλλά και η σύνδεση του με το Ισλάμ έκαναν τους Χριστιανούς να βλέπουν το νέο ρόφημα με δυσπιστία, με αποτέλεσμα το 1592 καθολικοί ιερείς να προσπαθούν να πείσουν τον Πάπα Κλήμεντα τον 8ο ότι αυτό το πικρό και μαύρο ρόφημα είναι σατανικό. Ο Πάπας το δοκίμασε και μαγεμένος από την γεύση του αποφάσισε πως αφού είναι προϊόν του διαβόλου θα το ευλογήσει και θα το κάνει του Θεού!
Αν και φτάνει τα όρια του θρύλου αυτή η ιστορία πιστεύεται πως ο Πάπας είδε μια ευκαιρία μέσω του χριστιανικού πλέον καφέ, να ελαττώσουν οι πιστοί το αλκοόλ. Κατά τον 16ο αιώνα από τους κόλπους του χριστιανισμού και από τα λόγια του Μαρτίνου Λούθηρου και κερδίζοντας έδαφος ανάμεσα στους πιστούς τον γερμανόφωνων χωρών δημιουργείται ο Προτεσταντισμός, που χαρακτηρίζεται από την άκαμπτη ηθική και το αυστηρό εργασιακό ήθος με αποτέλεσμα το νέο αυτό για την Ευρώπη ρόφημα, ο καφές, να αγκαλιαστεί ξαφνικά από το νέο αυτό θρησκευτικό δόγμα. Με τον αλκοολισμό να αποτελεί ανοικτή πληγή για το εργατικό δυναμικό ο καφές ήταν μονόδρομος για να βελτιωθούν οι επιδόσεις των εργαζομένων, να αυξηθεί η συγκέντρωση τους στην εργασία, να παραμένουν νηφάλιοι και να αυξηθεί η παραγωγικότητα χαρακτηριστικά που τιμά ιδιαίτερα ο Προτεσταντισμός, έτσι ο καφές δεν άργησε να γίνει αναπόσπαστο και αγαπημένο κομμάτι της καθημερινότητας τους, με τις ευλογίες βέβαια του νέου θρησκευτικού δόγματος.
Κοινός παρανομαστής ο καφές για αρκετές θρησκείες, προσπάθησαν να τον κάνουν το έναυσμα για μια ενάρετη ζωή μακριά από το αλκοόλ και τις ψυχοτρόπες ουσίες, φτάνοντας στο σήμερα με τον καφέ να έχει φανατικούς θαυμαστές και χωρίς να συνδέεται με καμία θρησκεία, με μοναδική αναφορά να παρατηρείται σε κάποιες εκκλησίες στην Αμερική όπου τον προσφέρουν δωρεάν στα κηρύγματα τους. Η θρησκευτική πίστη είναι κάτι πολύ προσωπικό και βαθύ για τον καθέναν και αυτό δεν χωρά αμφισβήτηση και ο καφές δεν έχει σήμερα καμία σχέση με την θρησκεία όπως και να την αποκαλεί ο καθένας. Μπορούμε όμως όλοι στον κόσμο να συμφωνήσουμε πως ευχαριστούμε τον εκάστοτε Θεό για αυτό το μοναδικό και γευστικό ρόφημα που μας χάρισε.