Είναι αλήθεια πολύ όμορφο να περνάς Χριστούγεννα με Χριστό. Σου μεταφέρει ένα πρωτόγνωρο συναίσθημα, πέρα από τη χαρά της επανένωσης με αγαπημένα πρόσωπα, της ελεημοσύνης στους έχοντες την ανάγκη σου, της μαγειρικής της μητέρας, του καλού κρασιού. Είναι επίσης αλήθεια ότι δεν είναι και πολύ εύκολο να το καταφέρεις. Οι φορές που εγώ προσωπικά το έχω καταφέρει είναι μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού.
Η αγάπη κάνει τους ανθρώπους δοτικούς, σε μια εποχή σκληρή, που οι ιδεολογίες έχουν υποκύψει στην ανθρώπινη φύση και οι διακυμάνσεις στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι θυμίζουν τις ανισότητες που χρόνια Αυτός πολεμά. Η παρουσία Του σαφώς και κάνει το έργο των δοτικών πιο εύκολο, καθώς η πίστη διευκολύνει το χέρι του πιο δυνατού να δώσει μια αγκαλιά, ένα ευρώ, ένα πιάτο φαγητό.
Στις μέρες μας όμως, που οι γεωπολιτικές εξελίξεις τρέχουν και υπάρχουν συμπατριώτες μας των οποίων το χριστουγεννιάτικο τραπέζι διακόπτεται από τουρκικές υπερπτήσεις ή κύματα λαθρομεταναστών, η έννοια του Εμείς αποκτά άλλη σημασία, μακριά από την αφέλεια του πληκτρολογίου μας.
Εκεί είναι η παρουσία Του σημαντικότερη από ποτέ. Όχι μόνο για να προστατεύει τους πιστούς. Αυτό συμβαίνει. Αλλά για την διαμόρφωση μιας εθνικής ταυτότητας η οποία μέρα με τη μέρα φαντάζει όλο και πιο αυτονόητα απαραίτητη. Ο οικουμενισμός σαν οπτική έχει διαψευσθεί και αυτό έχει συμβεί από χώρες και δυνάμεις που σέρνουν τον χορό, μην αφήνοντας περιθώρια σε εμάς στην Ελλάδα της πιο ταραγμένης γειτονιάς του πλανήτη.
Η Ελλάδα δεν είναι ούτε Ελβετία, ούτε Βέλγιο. Η ευρωπαϊκή ταυτότητα δεν περνάει παντού και η εθνική και θρησκευτική συνείδηση είναι προϋπόθεση για την αντιμετώπιση της κρίσης που χτυπάει το κουδούνι μας. Ο αναθεωρητισμός του Ερντογάν δεν αμφισβητείται πλέον ούτε από τον πιο φανατικό διεθνιστή. Μια βόλτα στη γείτονα θα μας δείξει το εθνικιστικό και μουσουλμανικό της παραλήρημα. Σύμφωνα με την τακτική του αντιπάλου, πρέπει να διαμορφωθούν και οι πολιτικές μας. Αν παραμείνουμε οι διεθνιστές πολίτες του κόσμου θα γίνουμε εύκολη βορά των ορέξεων των Νεοοθωμανών.
Χριστούγεννα με Χριστό λοιπόν. Γιατί όχι ;