«Η μικρή Ελένη κάθεται και κλαίει γιατί δεν την παίζουν οι φιλενάδες της», γνωστό τραγουδάκι, διαχρονικό. Το έλεγαν οι συμμαθήτριες μου στο νηπιαγωγείο, το τραγουδάει σήμερα η κόρη μου χορεύοντας ανέμελα και … πρόσφατα, στους ρυθμούς του τραγουδούν και χορεύουν διάφορες προσωπικότητες της πόλης με διαφορετικές μεν αφετηρίες, με κοινό παρονομαστή την λαχτάρα συναγελασμού με την εξουσία δε.
Πρώτος έσυρε τον χορό ο δήμαρχος της πόλης κ. Καλογιάννης, που θεωρώντας ότι έλυσε τα προβλήματα της φυτεύοντας μερικά παρτέρια ενώ άφησε τα πεζοδρόμια και τους δρόμους στο έλεος της φύσης, το κυκλοφοριακό στις ορέξεις του ελληνικού ταπεραμέντου, θεώρησε σωστό να συναντήσει Αυτός την υπουργό Παιδείας και όχι οι μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικοί. Για να συμβάλλει λέει και στο θέμα του πανεπιστημίου Θεσσαλίας, λες και όταν συνάντησε πριν λίγο καιρό τον ομογάλακτό του κ. Γαβρόγλου… εισακούστηκε. Στην αρχή το εκμυστηρεύτηκε σε φίλους του δημοσιογράφους, μετά το έδωσε σε non paper, στο τέλος δεν κρατήθηκε και το βροντοφώναξε στο δημοτικό συμβούλιο.
Το ότι η υπουργός στο εξάωρο πέρασμά της από την πόλη αφουγκράστηκε δεκάδες ανθρώπους που βιώνουν στο πετσί τους καθημερινά τις τραγικές ελλείψεις της δημόσιας παιδείας, κατέγραψε προσωπικά προβλήματα και αστοχίες, λίγη σημασία έχει μπροστά στην ανάγκη της δημοτικής αρχής για εξωστρέφεια.
Είναι καιρός όμως να στραφούμε σε θέματα ουσίας. Σαφώς και οι τύποι πρέπει να τηρούνται, όχι όμως εις βάρος της αποτελεσματικότητας και κατανόησης των αναγκών του εκάστοτε υπουργείου.
Για να αναφερθούμε και στα της Νέας Δημοκρατίας. Ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης προεκλογικά ξεκαθάρισε ότι η κομματική ιδιότητα, όπως και αυτήν του πολιτευτή δεν θα οδηγούσε σε κάποια κυβερνητική θέση per se. Αυτό ήταν γνωστό σε όλους εμάς που αγωνιστήκαμε ο καθένας με τον δικό του τρόπο και σύμφωνα με τις ικανότητές του και βέβαια οι έχοντες καλύτερη μνήμη και αυτοσεβασμό το έχουν ξεκαθαρίσει μέσα τους. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης χρησιμοποίησε πολύ καλά βιογραφικά. Το γράφω γιατί το έψαξα πολύ. Παρατηρήθηκαν και λάθη. Πολλά διορθώθηκαν, κάποια άλλα έχουν επισημανθεί και μελετώνται. Η αριστεία αυτής της διακυβέρνησης είναι αδιαπραγμάτευτη καθώς είναι μονόδρομος για την επιβίωσή μας.
Ας κλαίει η μικρή Ελένη λοιπόν.